เมื่อไหร่พวกผู้ใหญ่จะเลิกอ้างน้ำใจ เพื่อทำนิสัยแย่ๆใส่คนอื่นซักทีคะ???

เรื่องของเรื่องคือเมื่อวานตอนกำลังต่อแถวขึ้นเครื่อง มีผู้หญิงคนนึงให้แม่ของเค้าแซงแถวเข้ามาเพื่อจะได้ยืนด้วยกัน แถมยังอุตส่าห์เผื่อแผ่ให้คนข้างหน้าแซงแถวอีกสองสามคนด้วย จะได้ยืนด้วยกันเป็นครอบครัว ทั้งๆที่คนอื่นเค้าก็ต่อแถวกันอยู่ข้างหลังเป็นพรวน แต่เรามองแล้ว ไม่เห็นว่ามันมีความจำเป็นจะต้องมาแทรกแถวแบบนี้เลย แค่ต่อแถวขึ้นเครื่องเอง ตั๋วก็มีระบุที่นั่ง ยืนห่างกันไม่กี่ช่วงตัว แปปเดียวเดี๋ยวได้ขึ้นไปนั่งด้วยกันอยู่ดี ฉะนั้นก็ควรจะต่อแถวดีๆมั้ย ขนาดเรามากับเพื่อนแต่เพื่อนเดินเข้าแถวมาช้ากว่า นางยังเดินไปต่อข้างหลังไม่แทรกเข้ามายืนด้วยกันเลย ที่สำคัญคือทุกคนเค้าก็ต้องรีบเหมือนกัน เพราะอีกไม่ถึง15นาทีก็ถึงกำหนดประตูปิดแล้ว

พอเห็นอย่างนั้นเราก็เลยบอกเค้าไปว่าให้ต่อแถวค่ะ(พูดเป็นภาษาอังกฤษไปว่า just follow the line เพราะตอนนั้นไม่แน่ใจว่าคนไทยรึเปล่า หน้าตาเค้าเหมือนคนจีน) แต่2ครอบครัวนี้ก็ทำยังตีมึนหันมามองแล้วก็เบียดๆเข้าแถวมาอยู่ดี สุดท้ายทีแรกก็ว่าจะปล่อยเลยตามเลย พูดขนาดนี้ยังไม่เข้าใจก็ช่างมันเถอะ แต่อยู่ๆผู้หญิงคนข้างหน้ากลับพูดขึ้นมาลอยๆกับแม่เค้าประมานว่า "ให้แม่เค้าแทรกๆเข้ามาเถอะ ไม่ต้องสนใจคนที่ไม่มีน้ำใจ"?? แบบนี้ก็ได้เหร้ออออออ ตอนนั้นบอกเลยว่างงมากค่ะ คำว่า "น้ำใจ" มันควรได้รับต่อเมื่อฝ่ายให้เต็มใจให้รึเปล่า ไม่ใช่มาตีหน้ามึนบังคับเอาจากคนอื่น งงมากค่ะ พอตอบกลับไปว่ามันก็ควรต่อแถวตามมรรยาทที่ดีรึเปล่า ก็หันมาด่าว่าเป็นคนไทยรึเปล่า ทำไมไม่มีน้ำใจ เอ้า!!! แต่คุณลืมไปรึเปล่าว่าการเป็นคน ไม่ว่าจะคนไทยหรือชาติไหน ก็ต้องมีมรรยาท แค่การทำตัวให้มีมรรยาทที่ดีให้สมกับที่เป็นคนไทยคุณยังทำไม่ได้เลย แต่จะมาอ้างขอน้ำใจกับคนอื่น แบบนี้ใครเค้าจะอยากให้คะ? ถ้าพวกคุณของเยอะ ยืนไม่ไหว เดินไม่สะดวก หรือพูดขอตั้งแต่ทีแรกว่า ขอโทษนะ ขอพี่แทรกแถวหน่อยนะ พี่อยากยืนกับแม่ หรือคนข้างหน้าเค้าอยากยืนกับครอบครัวจะไม่อะไรเลยนะคะ แต่นี่คุณมีหน้ามาตีหน้ามึนใส่ ตราหน้าคนอื่นเค้าว่าไม่มีน้ำใจ ถามจริงๆว่าถ้าตัวเองโดนแบบนี้จะอยากให้น้ำใจกับคนที่มีพฤติกรรมแบบนี้เหรอ??

ที่พีคที่สุดคือเค้าพูดกับเราว่า อย่ามาซ่านะ คิดว่าแน่เหรอ คนมีการศึกษาเค้าไม่พูดแบบนี้หรอก(สงสัยจะลืมไปว่าตัวเองก็พูดจาเหมือนคนไม่มีการศึกษาเหมือนกัน) จะเอายังไง เจอกันได้นะ แล้วก็ไล่ให้เดินไปเข้าแถวข้างหน้า บอกประมาณว่าอยากอยู่หน้ามากนักก็อยู่ไป แถมประโยคสุดท้ายก่อนเดินเข้าเครื่องเชิดๆสวยๆไปคือหาว่าเราเป็นโรคจิต?? โอโห แทบตบหน้าผากตัวเองให้หายมึน เกิดมาพึ่งจะเคยรู้ว่าการทวงสิทธิ์ของตัวเองนี่เรียกซ่า เรียกว่าคิดว่าแน่ ใจคออายุก็ปูนนี้แล้วจะคิดได้แค่นี้จริงๆเหรอ?

สุดท้ายเลยไม่อยากจะทะเลาะด้วยไปมากกว่านี้แล้ว อยู่ต่างประเทศ อายเจ้าหน้าที่เกาหลีก็อาย คนชาติเดียวกันมายืนทะเลาะกันให้เค้าขำ เลยบอกไปว่าถึงไทยแล้วอย่าลืมเจอกันตามที่ท้านะคะ ยอมรับเลยว่าตอนนั้นโกรธมาก ก่ะว่าถึงนู่นแล้วต่อเคลียให้เข้าใจกันหน่อยแล้วล่ะ (ไม่ใช่จะไปลงไม้ลงมือแบบที่เค้าท้านะคะ แค่อยากจะไปเคลียให้มันรู้เรื่องกว่านี้) แต่พอไปถึงที่ไทย สงสัยเราจะออกมาเอากระเป๋าช้ามากเกินไปเลยคลาดกัน

สุดท้ายขอฝากข้อความผ่านกระทู้นี้ไปถึง2ครอบครัวนี้แล้วกันนะคะ เผื่อจะได้เข้ามาอ่าน ว่า
1. เราไปรอตามที่นัดแล้ว ไม่ได้หนีไปไหน แต่คุณอาจจะรีบกลับ และเราออกมาช้าเกินไป
2. เราเป็นคนไทยค่ะ แต่เราก็รู้หน้าที่และมรรยาทของคนไทยดี ว่าอะไรสมควรไม่สมควร แล้วพวกคุณล่ะรู้รึเปล่า? อ้างตัวว่าเป็นคนไทย จะเอาน้ำใจจากคนอื่น แต่พูดขอดีๆตั้งแต่ทีแรกยังทำไม่เป็นเลย มรรยาทก็ไม่มี แบบนี้ยังกล้าเรียกว่าตัวเองเป็นคนไทยอีกเหรอคะ
3. น้ำใจหนูมีค่ะ แต่จะให้กับคนที่สมควรให้เท่านั้น

เรื่องที่อยากแชร์ก็มีเท่านี้ค่ะ ถ้าผู้ใหญ่คนไหนที่กำลังมีพฤติกรรมแบบนี้แล้วได้เข้ามาอ่าน ขอเถอะค่ะ มรรยาทดีๆอะไรที่พอจะทำได้ ไม่เหนือบ่ากว่าแรง ทำเถอะค่ะ พวกคุณก็เหมือนตัวอย่างของเยาวชน ถ้าขนาดผู้ใหญ่อย่างพวกคุณยังทำตัวอย่างให้เด็กๆดูไม่ได้แล้วใครจะทำ