หน้าแรก ตรวจหวย เว็บบอร์ด ควิซ Pic Post แชร์ลิ้ง หาเพื่อน Chat หาเพื่อน Line หาเพื่อน Skype Page อัลบั้ม แต่งรูป คำคม Glitter สเปซ ไดอารี่ เกมถอดรหัสภาพ เกม วิดีโอ คำนวณ การเงิน
ติดต่อเว็บไซต์ลงโฆษณาลงข่าวประชาสัมพันธ์แจ้งเนื้อหาไม่เหมาะสมเงื่อนไขการให้บริการ
เว็บบอร์ด บอร์ดต่างๆค้นหาตั้งกระทู้

นางวิสาขา มหาอุบาสิกา ตอนที่ 2

โพสท์โดย MorzJiez
  
กลอนนี้อาจจะยาวไปสักหน่อย ขอให้ท่านทั้งหลาย
ได้จงอ่านให้จบ .... แล้วจะพบความสุข  สาธุ 
 
นางวิสาขา มหาอุบาสิกา ตอนที่ 2 
ความเดิมตอนที่แล้ว นางวิสาขา ได้ถอดชุด มหาลดาปราสาธน์ แล้วฝากนางทาสีที่ไว้ใจแล้วเข้าไปเฝ้าพระพุทธองค์ พอตอนกลับออกมา คนรับใช้คนสนิทลืมชุดไว้ในวัด จึงรีบเข้าไปหาแล้วได้คืน แต่.......... (นี่คือความกรุณาในการปกครองบริวาร) 
•   คนรับใช้    ลืมไว้    ข้างในวัด 
ลืมสมบัติ    ของนายตัว    มัวแต่หลง 
นางวิสาขา    รู้เรื่อง    เคืองไม่ลง 
ตั้งจิตปลง    สละของ    ไม่ต้องการ 
•   นางทาสี    ที่ต้นเรื่อง    ให้เปลืองทรัพย์ 
ก็ยอมรับ    ความผิด    คิดไถ่ถอน 
แสนเสียใจ    ร้องไห้    ล้มตัวนอน 
ทั้งสองกร    เกาะเท้านาย    ฟูมฟายพลัน 
•   อยู่กับนาย    มาก็นาน    ไม่บกพร่อง 
วันนี้ต้อง    ทำให้นาย    ได้ผิดหวัง 
เกิดสะเพร่า    หละหลวม    ไม่ระวัง 
งานจึงพัง    เพราะประมาท    ขาดวินัย 
•   ความผิดนี้    ขอชดใช้    ด้วยชีวิต 
หากนายคิด    จะลงโทษ    โปรดบอกฉัน 
เกิดสิบชาติ    ชดใช้ได้    ไม่หายกัน 
โปรดลงทัณฑ์    ให้นายแม่    ลงแส้ตน 


•   นางวิสาขา    เวทนา    นางทาสี 
ยกชีวี    ให้เรา    เอาลงหวาย 
ยอมชดใช้    ความผิด    ด้วยความตาย 
ทำของหาย    ไม่หนีหน้า    กล้ารับกรรม 
•   จึงประคอง    กอดนาง    อย่างมุ่งมั่น 
ปลอบโยนกัน    ฉันยกโทษ    ไม่โกรธข้อง 
ทรัพย์สินใด    ไม่อยู่ใน    สายตามอง 
ชีวิตของ    เธอมีค่า    หาใดเทียม 
•   เธอก็คน    ฉันก็คน    ไม่แตกต่าง 
เธอเคียงข้าง    รับใช้    ไม่หนีหาย 
ของมันพัง    สลายไป    ไม่เสียดาย 
หากเธอตาย    ฉันจะทุกข์    ไม่สุขใจ 
•   ความผิดพลาด    เป็นบทเรียน    อันมีค่า 
ให้รู้ว่า    ธรรมดา    ธรรมชาติ 
ความหลงลืม    ผิดพลาด    ไม่ประหลาด 
ฉันก็พลาด    เหมือนเธอ    ได้เหมือนกัน 
•   ในการนี้    เหล่าฝูงชน    คนยกย่อง 
ประกาศก้อง    สดุดี    วิสาขา 
เป็นเจ้านาย    สุดประเสริฐ    ในพารา 
พวกบ่าวข้า    ยอมรับใช้    ยอมตายแทน 


•   สั่งเอาไว้    หากเข้าไป    ข้างในวัด 
เจอสมบัติ    แต่ว่าพระ    ได้จับต้อง 
ไม่รับคืน    ไม่เสียดาย    ในเงินทอง 
เอาไปกอง    ถวายวัด    ให้จัดการ 
•   ในคราวนั้น    พระอานนท์    ท่านเก็บได้ 
คนรับใช้    รีบกลับไป    บอกแม่จ้าว 
นางวิสาขา    ทราบแล้ว    ทุกเรื่องราว 
นางจึงกล่าว    ถวายชุด    สุดแสนแพง 
•   พระอานนท์    ก็ไม่รับ    กลับคืนให้ 
นางจึงไป    บอกขาย    อยู่หลายที่ 
ชุดมันแพง    คนจะซื้อ    จึงไม่มี 
ชุดมันดี    เกินกว่าใคร    เอาไปครอง 
•   เมื่อขายใคร    ไม่ได้    ดั่งใจคิด 
นางพินิจ    ดูแล้ว    ก็คิดว่า 
เห็นทีเรา    ออกเงินซื้อ    ของตัวมา 
เป็นอันว่า    อัฐยาย    ซื้อขนมยาย 
•   แล้วนำเงิน    ไปก่อร่าง    สร้างเป็นวัด 
มีทางลัด    ตรงสู่    สาวัตถี 
ตั้งอยู่ทาง    ตะวันออก    ของธานี 
ตั้งชื่อดี    บุพพาราม    งามเหลือเกิน 



•   ยี่สิบเจ็ดโกฏิ    คือเงินใช้    ไปสร้างวัด 
เทียบให้ชัด    โกฏิหนึ่ง    ก็สิบล้าน 
นิมนต์พระ    โมคคัลลานะ    ช่วยจัดการ 
ประสานงาน    จนลุล่วง    หมดห่วงไป 
•   ในคราวหนึ่ง    นางวิสาขา    แสนโศกเศร้า 
เพราะหลานสาว    ตายไป    แต่วัยอ่อน 
กินไม่ได้    คิดถึงหลาน    แม้ยามนอน 
ใจมันอ่อน    รักหลานสาว    สุดหัวใจ 
•   ตรงไปเฝ้า    พระพุทธองค์    ทรงโปรดช่วย 
หลานสาวม้วย    มรณา    น่าสงสาร 
พระองค์ทรง    โปรดด้วย    ช่วยพยาบาล 
แก้อาการ    เศร้าหมอง    นองน้ำตา 
•   พระองค์ทรง    ตรัสตอบ    โดยชอบแล้ว 
คนไม่แคล้ว    ต้องพบ    จุดจบแน่ 
มรณะ    มีทุกผู้    อย่างอแง 
ความเที่ยงแท้    คือความตาย    ทุกรายไป 
•   ทรงถามนาง    ว่าในเมือง    สาวัตถี 
ประชาชี    มีเท่าใด    ในเมืองหนอ 
นางวิสาขา    ตอบไป    ไม่รีรอ 
คร่าวคร่าวก็    ประมาณ    สิบล้านคน 


•   พระพุทธองค์    ก็ทรง    ตรัสถามต่อ 
ตอบมาหนอ    ถ้าพวกนั้น    ดีเหลือหลาย 
ดีเหมือนกับ    หลานสาว    ที่เพิ่งตาย 
เธอจะหมาย    รักเขาไหม    ตอบมาที 
•   หม่อมฉันก็    คงจะรัก    พระจ้าข้า 
ถึงแม้ว่า    ไม่ใช่ลูก    ไม่ใช่หลาน 
ขอให้เป็น    คนดี    ไม่ใช่พาล 
รักเหมือนหลาน    หม่อมฉัน    อย่างนั้นเลย 
•   พระพุทธองค์    ก็ทรง    ตรัสถามต่อ 
ตอบมาหนอ    มีคนตาย    ในเมืองไหม 
ถ้านับแล้ว    วันหนึ่ง    ตายเท่าใด 
นางตอบไป    ตายวันหนึ่ง    ก็หลายคน 
•   ถ้าอย่างนั้น    เธอก็ต้อง    ร้องโศกเศร้า 
วันหนึ่งเศร้า    หลายหลายรอบ    จะชอบไหม 
คนอื่นตาย    เราไม่รู้    เพราะอยู่ไกล 
พอคนใกล้    ตายก็โศก    โชกน้ำตา 
•   คนทั้งโลก    ตายกันไป    ก็ไม่น้อย 
บางที่ร้อย    บางที่พัน    มันแปลกไหม 
ไม่ใช่มี    แต่เธอ    ที่ญาติตาย 
คนมากมาย    เคยสูญเสีย    คนใกล้ตัว 


•   ความรักเป็น    สาเหตุ    แห่งความทุกข์ 
ความมีสุข    ในครัวเรือน    เหมือนขนมหวาน 
ติดรสชาติ    เหลือเกิน    เพลินอยู่นาน 
พอมันผลาญ    แหลกลาญไป    ใจระกำ 
•   มีรักร้อย    ก็ทุกข์ร้อย    น้อยอยู่หรือ 
เขาร่ำลือ    หรือในเพลง    เปล่งขับขาน 
ยามแรกรัก    น้ำต้มผัก    มักสำราญ 
พอนานนาน    น้ำตาลขม    จ่มกันไป 
•   ความพลัดพราก    เป็นทุกข์    อย่างที่สุด 
ยากจะหลุด    พ้นความเศร้า    เข้าใจไหม 
มีหลายคน    พอพลัดพราก    ก็อยากตาย 
ทั้งนิยาย    ทั้งเรื่องจริง    สิ่งแน่นอน 
•   ถึงแม้เป็น    โสดาบัน    นั้นยังพลาด 
เพราะอำนาจ    รักและหลง    ปลงไม่ได้ 
ญาติพี่น้อง    บาดเจ็บ    และล้มตาย 
มันไม่ง่าย    จะทำใจ    ไม่โศกา 
•   เปรียบดั่งจิต    นั้นราบเรียบ    ดั่งแผ่นน้ำ 
อันงดงาม    ไร้เกลียวคลื่น    กลืนทับถม 
มีพายุ    คืออารมณ์    พัดระดม 
เป็นเกลียวกลม    กระแทกแหลก    แตกเป็นฟอง 


•   อารมณ์โลภ    อารมณ์โกรธ    อารมณ์รัก 
พายุหนัก    พัดให้จิต    นั้นผิดหวัง 
ตั้งสติ    พิจารณา    อย่างระวัง 
ไม่พลาดพลั้ง    กระเพื่อมไป    ตามอารมณ์ 
•   ย้อนมากล่าว    เล่าถึง    เรื่องงานวัด 
ที่เตรียมจัด    ไว้ดี    มีเหมาะสม 
เป็นอาราม    งามร่มรื่น    ชื่นน่าชม 
คนนิยม    มาเข้าวัด    ปฏิบัติธรรม 
•   นางวิสาขา    มีเพื่อนสาว    อยู่คนหนึ่ง 
ควรกล่าวถึง    เพราะสำคัญ    อยู่มากโข 
เป็นต้นเหตุ    ของอาบัติ    อันใหญ่โต 
ใช่คุยโว    นางนั้นชื่อ    สุปปิยา 
•   ทุกทุกวัน    คอยไต่ถาม    ความต้องการ 
คอยพยาบาล    ภิกษุ    ผู้อาพาธ 
คอยจัดหา    หยูกยา    ไม่ให้ขาด 
เหตุประหลาด    ก็เริ่มต้น    จนใหญ่โต 
•   พระอาพาธ    รูปหนึ่ง    ฉันยาถ่าย 
ไม่สบาย    ไม่มีแรง    ยืดแข้งขา 
กระซิบบอก    แก่นาง    สุปปิยา 
อยากได้มา    น้ำต้มเนื้อ    เพื่อประทัง 


•   นางจึงให้    สาวใช้    ไปซื้อเนื้อ 
นำมาเพื่อ    ต้มน้ำ    ให้พระฉัน 
แต่วันนี้    เป็นวันพระ    ไม่ฆ่าฟัน 
ชิ้นเนื้อนั้น    จึงไม่มี    ที่ไหนเลย 
•   นางจึงเลี่ยง    หลบไป    ข้างในบ้าน 
เอามีดฝาน    เนื้อของตน    บนเนื้อน่อง 
เลือดไหลรั่ว    ชั่วพริบตา    เนื้อหลุดกอง 
นางประคอง    เนื้อส่งให้    สาวใช้ตน 
•   เธอจงต้ม    เนื้อนี้    ที่ฉันเฉือน 
อย่าแชเชือน    รีบเร่งไป    ให้พระฉัน 
แล้วจงตาม    หมอยา    มาโดยพลัน 
บอกว่าฉัน    เป็นแผลใหญ่    ให้มาเร็ว 
•   ฝ่ายสามี    สุปปิยา    มาถึงบ้าน 
เห็นอาการ    ของภรรยา    แสนสงสาร 
แต่ก็เกิด    ปีติ    แสนเบิกบาน 
การทำทาน    ยิ่งใหญ่    หาใครเทียม 
•   คงจะเป็น    บุญใหญ่    ในโลกหน้า 
ชมภรรยา    ว่าแม่คุณ    แม่ทูนหัว 
ช่างแม่พระ    เสียสละ    แม้เนื้อตัว 
ทั้งครอบครัว    พาสรรเสริญ    ยกเยินยอ 


•   พระพุทธองค์    ทรงทราบแล้ว    ทรงตรัสว่า 
สุปปิยา    จงเป็นสุข    ทุกข์ถดถอย 
เนื้อที่แหว่ง    ก็เต็มเติม    ไร้ริ้วรอย 
ไม่นานคอย    นางเดินได้    ไม่พิการ 
•   พระทรงตรัส    เรียกภิกษุ    ผู้อาพาธ 
อย่าประมาท    ในการหน้า    อย่าหละหลวม 
พิจารณา    เนื้อสัตว์ก่อน    อย่างสำรวม 
หากกำกวม    จงอย่าฉัน    นั่นเนื้อคน 
•   จะเปิดช่อง    ให้ยักษ์มาร    ผลาญมนุษย์ 
บ้างไปพูด    เอาไปลือ    พระเสียหาย 
บ้างนินทา    พระกินคน    จนได้อาย 
ชนมากมาย    เสื่อมศรัทธา    ศาสนาเรา 
•   ต่อไปนี้    ใครฉัน    เนื้อมนุษย์ 
ปรับสูงสุด    อาบัติ    ถุลลัจจัย 
หากฉันเนื้อ    ไม่พิจารณา    ขาดวินัย 
ก็ปรับให้    เป็นอาบัติ    ทุกกฎเลย 
•   มาพูดถึง    นางวิสาขา    ว่ากันต่อ 
นางไปขอ    นิมนต์พระ    มาขบฉัน 
ส่งสาวใช้    ไปนิมนต์    อยู่ทุกวัน 
แต่วันนั้น    ฝนตกมา    ห่าใหญ่จริง 


•   นางสาวใช้    ไปถึงวัด    ไม่เห็นพระ 
ต่างผงะ    เห็นชีเปลือย    ยืนแก้ผ้า 
อาบน้ำฝน    ไม่ระวัง    ในวัดวา 
จึงกลับมา    ฟ้องเจ้านาย    น่าอายจัง 
•   นางวิสาขา    มีปัญญา    พิจารณารู้ 
ฝนตกอยู่    รอสักครู่    ค่อยไปใหม่ 
ภิกษุสงฆ์    มีผ้าน้อย    ไม่พอใช้ 
จีวรไว้    ห่มเพื่อกัน    อุจาดตา 
•   วันรุ่งขึ้น    จึงไปเฝ้า    พระพุทธเจ้า 
วาจากล่าว    ขออนุญาต    พระทรงศรี 
ขอพระองค์    มีบัญชา    ลงมาที 
ประเพณี    ผ้าอาบน้ำ    ตามต้องการ 
•   พระพุทธองค์    ทรงบัญชา    ว่าเอาไว้ 
พระทั้งหลาย    รับผ้าได้    ไม่ผิดศีล 
ก็เฉพาะ    ก่อนฝนตก    เป็นอาจิณ 
หนึ่งเดือนสิ้น    ก่อนหน้าฝน    จะหล่นมา 
•   นางวิสาขา    ปลาบปลื้มใจ    ในกุศล 
บุญที่ตน    ประกอบไว้    ในหนหลัง 
ส่งกระแส    ปีติ    เติมพลัง 
เสร็จสมหวัง    บุญกิริยา    ห้าประการ 


•   หนึ่งก็คือ    สร้างปราสาท    สร้างวิหาร 
สองถวายทาน    เตียงตั่งฟูก    และลูกหมอน 
สามถวายข้าว    ปลาอาหาร    ไม่ขาดตอน 
สี่จีวร    ผ้าอาบน้ำ    ตามต้องการ 
•   ห้าคือยา    รักษาพระ    ผู้อาพาธ 
ล้วนฉลาด    การทำบุญ    ทุนกุศล 
จึงชักชวน    ลูกหลาน    ในเรือนตน 
มาเดินวน    รอบวิหาร    เบิกบานใจ 
•   อีกทั้งร้อง    เพลงขับขาน    สำราญเลิศ 
กล่าวชูเชิด    พระรัตนตรัย    ใจสุขสันต์ 
เหมือนเป็นบ้า    ร้องรำ    กันทั้งวัน 
ภิกษุนั้น    ชวนกันเฝ้า    พระพุทธองค์ 
•   ต่างสงสัย    นางวิสาขา    เป็นบ้าไหม 
แต่ไหนแต่ไร    ไม่เคยเห็น    เป็นอย่างนี้ 
เมื่อวานนั้น    ยังเห็นหน้า    กันดีดี 
แต่วันนี้    ผีเข้าสิง    ยิ่งร้องรำ 
•   พระพุทธองค์    ทรงตรัสตอบ    ออกไปว่า 
ดูก่อนหนา    ภิกษุสงฆ์    อย่าว่าเขา 
บุญที่นาง    ทำไว้    ไม่ใช่เบา 
หาใครเอา    แบบอย่าง    อ้างไม่เจอ 


•   นางเป็นเลิศ    ในทาง    อุปัฏฐาก 
หาได้ยาก    ใครทำได้    มองไม่เห็น 
ฉันยกย่อง    สรรเสริญนาง    อย่างที่เป็น 
ยกนางเช่น    มหา    อุบาสิกาเอ
 







ที่มา: thammaonline.com
⚠ แจ้งเนื้อหาไม่เหมาะสม 
MorzJiez's profile


โพสท์โดย: MorzJiez
เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้โดยการ VOTE และ SHARE
36 VOTES (4/5 จาก 9 คน)
VOTED: plangchompoo, Apinan Yidchange
Hot Topic ที่น่าสนใจอื่นๆ
เลขเด็ดคุณไก่ วุฒินันท์ สอนศรี งวด 16 เมษายน 2567เมื่อเจ้าหญิงน้อยไอดอลของชาวเขมร บินมาดูคอนเสิร์ตที่กรุงเทพ! แบบนี้มันข้ามหน้าชาวเขมรไปไหมน้อ?😃ส่วนที่ยื่นออกมาหน้าเคาน์เตอร์จ่ายเงินเซเว่น..มีไว้ทำอะไร?สุสานลับใต้ดิน ทำไมไม่มีใครกล้าเปิด "สุสานจิ๋นซีฮ่องเต้"AI หลุดบอกเลข งวด 16 เมษายน 2567"เปรี๊ยอภัยมณี" วรรณคดีไทย ที่เขมรเคลมเปลี่ยนชื่อไปจาก "เรื่องพระอภัยมณี"?"จั๊กกะบุ๋ม" กราบเท้าขอขมา "อาเป็ดเชิญยิ้ม" ที่ทำให้ตระกูลเชิญยิ้มเสียชื่อเสียง ลั่น จะปรับตัวเองให้ดีขึ้น!เลขปฏิทินไทย งวด 2 พฤษภาคม 2567เปิดเมนูแสนอร่อยของ "กัมพูชา" แต่ยอดแย่ที่สุดในโลก
Hot Topic ที่มีผู้ตอบล่าสุด
ย้อนรอยตำนานสยองแห่งเมืองคอนบ้านร้างซ่อนศพชวนสยองขวัญจนตาเหลือก ตาค้างอุทยานแห่งชาติแจ้ซ้อน แหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติสวยๆ ในลำปางยังจำคดีน้องการ์ตูนได้ไหม ??? สุดท้ายคนผิดลอยนวลเพราะคดีความหมดอายุผู้จัดการวง "บีวันเอโฟร์" ถูกไล่ออก หลังซ่อนกล้องในห้องแต่งตัว
ตั้งกระทู้ใหม่