เปิดคำทำนายครูบาเจ้าศรีวิชัยเมื่อร้อยปีก่อน นักบุญแห่งคนเชียงใหม่และล้านนา ที่ฟังแล้วแม่นจนขนลุก!!!

"ครูบาศรีวิชัย" หรือที่คนล้านนาอาจเรียกว่า "ครูบาเจ้าศรีวิชัย" นักบุญแห่งล้านนา เป็นผู้มีศีลาจารวัตรที่งดงามและเคร่งครัด ครูบาศรีวิชัย เป็นที่รู้จักและอยู่ในความทรงจำของชาวเชียงใหม่และชาวล้านนา ท่านได้เป็นผู้นำในการสร้างทางขึ้นสู่ วัดพระธาตุดอยสุเทพโดยพลังศรัทธาประชาชนเป็นจำนวนมาก ทั้งกำลังกายและกำลังทรัพย์ ซึ่งใช้เวลาสร้างเพียง 5 เดือนเศษ โดยไม่ได้ใช้งบประมาณของรัฐเลย นอกจากนั้นแล้วท่านยังได้ทำนายอนาคต ที่จะเกิดขึ้นกับบ้านเมือง ซึ่ง ปัจจุบันก็ได้เกิดขึ้นแล้ว ตามคำนายของ ครูบาศรีวิชัย .. สาธุ .. สาธุ .. สาธุ

คำทำนายของครูบาเจ้าศรีวิชัย..ได้ทำนายว่า (ภาษาเหนือ - กำเมือง)

"ต่อไปเบื้องหน้า… วัดจะหมอง มองจะห่าง หนตางจะเลี่ยน โฮงเฮียนจะดี คนบ่มีจะได้กิ๋นข้าว คนเฒ่าใส่เขี้ยวขาว แม่ฮ้างนางสาวจะนุ่งเตี่ยว ป่าเฮ่วม่วนเหมือนปอย ภูดอยจะล้าน คนขี้คร้านจะได้กิ๋นดี คนบ่ดีหนีไปนอนสาด ตูบกาดเต๋มบ้านเต๋มเมือง น้ำเหมืองเอาน้ำแม่ งัวควายบ่แพร่ คนเฒ่าคนแก่บ่มีไผแอ่วหา ปู๋ปล๋าหนีน้ำ เอาน้ำตกกับถ้ำเป๋นตี้แอ่วตี้จุม คนจักชุมนุมกั๋นเป๋นกลุ่มเป๋นก้อน บ้านเมืองจะเดือดฮ้อน ละอ่อนสอนบ่ฟังกำ คนใจ๋ดำมีทั่วประเทศ คนจักเหมือนผีเหมือนเผต ตึงแม่ญิงป้อจายผมมีบ่เกล้า ข้าวมีบ่ต๋ำ หนตางดีบ่มีคนไต่ ฮอยคนเหมือนฮอยงู คนจักซานบนดินมาหนึ่งศอก น้ำบ่อออกอยู่บนเฮือน เครือเขาเลื่อนบนอากาศ คนฉลาดแป๋งควายเหล็กมาขาย คนมีหูติ๊บต๋าติ๊บ ดำดินบินบนได้ จักมีในเบื้องหน้าแต้แหล่..ปี้น้องตังหลายเหย..ฯ"

แปลความหมาย

วัดจะหมอง = วัดวาอารามจะไม่ค่อยมีผู้คนเข้าไปทำบุญถือศีลฟังธรรม

มองจะห่าง = ครกตำข้าวก็จะไม่ค่อยมีคนใช้งาน

หนตางจะเลี่ยน = ถนนหนทางก็จะราบเรียบไม่รกรุงรัง

โฮงเฮียนจะดี = การเรียนการสอนที่โรงเรียนก็เป้นที่นิยม

คนบ่มีจะได้กิ๋นข้าว = คนยากจนก็จะมีข้าวกิน

คนเฒ่าใส่เขี้ยวขาว = คนเฒ่าคนแก่มีฟันปลอมใส่

แม่ฮ้างนางสาวจะนุ่งเตี่ยว = ผู้หญิงจะนิยมใส่กางเกงกันมาก

ป่าเฮ่วม่วนเหมือนปอย = ป่าช้าจะครึกครื้นเหมือนงานบุญ (เพลงแห่ศพ..บางแห่งมีวงดนตรีแสดงสด ๆ ขณะเผาศพ หรือเปิดเพลงโปรดของผู้ตาย..)

ภูดอยจะล้าน = ป่าไม้หายไปกลายเป็นภูเขาหัวโล้น

คนขี้คร้านจะได้กิ๋นดี = คนเกียจคร้านจะมั่งมี (สมัยก่อนใครเกีจคร้านคงต้องยากจนแน่ๆ แต่สมัยนี้ปรากฎมีบางคนที่แม้เกียจคร้านแต่ก็ยังมั่งมี)

คนบ่ดีหนีไปนอนสาด = คนชั่วช้าก็ล้มตายไป

ตูบกาดเต๋มบ้านเต๋มเมือง = มีร้านค้าขายอยู่ทั่วทุกๆที่

น้ำเหมืองเอาน้ำแม่ = น้ำคลองซอยเล็กจะถูกแบ่งมาจากแม่น้ำใหญ่

งัวควายบ่แพร่ = การเลี้ยงวัวควายก็ค่อยๆสาบสูญไป

คนเฒ่าคนแก่บ่มีไผแอ่วหา = คนชราถูกทอดทิ้งให้อยู่ตามลำพัง

ปู๋ปล๋าหนีน้ำ = ในแม่น้ำลำคลองไม่มีปู-ปลา

เอาน้ำตกกับถ้ำเป๋นตี้แอ่วตี้จุม = ผู้คนต่างชอบท่องเที่ยวไปตามถ้ำและน้ำตก

คนจักชุมนุมกั๋นเป๋นกลุ่มเป๋นก้อน = ผู้คนชุมนุมประท้วงกันอย่างแพร่หลาย

บ้านเมืองจะเดือดฮ้อน = บ้านเมืองจะเกิดความระส่ำระสายวุ่นวาย

ละอ่อนสอนบ่ฟังกำ = เด็กรุ่นใหม่ไม่เชื่อฟังคำสอนผู้ใหญ่

คนใจ๋ดำมีทั่วประเทศ = ผู้คนไร้คุณธรรมน้ำใจมีอยู่ทั่วประเทศ

คนจักเหมือนผีเหมือนเผต = ผู้คนก็จะเป็นเสมือนพวกภูตผีและพวกเปรต

ตึงแม่ญิงป้อจายผมมีบ่เกล้า = ทั้งชายทั้งหญิงไว้ผมแต่ไม่ได้เกล้าผม-มวยผม

ข้าวมีบ่ต๋ำ = ข้าวในสมัยใหม่จะไม่ได้ตำกับครกตำข้าว (ใช้เครื่องสีข้าว)

หนตางดีบ่มีคนไต่ = ถนนหนทางดีแต่คนไม่เดินทางด้วยเท้า

ฮอยคนเหมือนฮอยงู = ร่องรอยการเดินทางบนถนนมีรอยเมือนงูเลี้อย (รอยล้อรถยนต์)

คนจักซานบนดินมาหนึ่งศอก = ผู้คนก็จะลอยอยู่เหนือพื้นดินประมาณ 1 ศอก (ข้อนี้ยังไม่ปรากฎขึ้นในปัจจุบัน แต่อาจเปิดขึ้นในอนาคต)

น้ำบ่อออกอยู่บนเฮือน = น้ำบ่อขึ้นมาในบ้าน สามารถกินใช้ ได้เลย (น้ำประปา)

เครือเขาเลื่อนบนอากาศ = สายไฟฟ้าสายโทรศัพท์มีระโยงระยางอยู่ทั่วไป

คนฉลาดแป๋งควายเหล็กมาขาย = คนที่มีความรู้ก็ผลิตรถแทรกเตอร์มาใช้ทำไร่ไถนาแทนวัวควาย

คนมีหูติ๊บต๋าติ๊บ = ผู้คนต่างก็มีหูทิพย์ตาทิพย์ (โทรศัพท์-โทรทัศน์-Facetime)

ดำดินบินบนได้ = ผู้คนเดินทางได้ทั้งใต้ดินและบนฟ้า (มีพาหนะทั้งรถไฟฟ้าใต้ดิน บนดิน รถไฟลอยฟ้า เครื่องบิน)

จักมีในเบื้องหน้าแต้แหล่..ปี้น้องตังหลายเหย..ฯ = สิ่งเหล่านี้จะบังเกิดขึ้นในอนาคตอย่างแท้จริง พี่น้องทั้งหลายเอย..

หมายเหตุ : ในบางประโยคนั้น อาจเป็นปริศนาที่ลึกซึ้งกว่าการแปลคำต่อคำ ที่จะต้องตีความขบคิด ค้นหาความหมายที่ถูกต้อง รอผู้รู้..มาช่วยกันตีความแปลความหมายต่อไปครับ… สาธุ … ครับ....

ประวัติครูบาศรีวิชัย

ครูบาศรีวิชัย เดิมชื่อ "เฟือน" หรือ "อินท์เฟือน" บ้างก็ว่า "อ้ายฟ้าร้อง" เนื่องจากในขณะที่ท่านเกิด มีปรากฏฝนฟ้าคะนองอย่างหนัก ส่วนอินท์เฟือนนั้น หมายถึง การเกิดกัมปนาทหวั่นไหวถึงสวรรค์หรือเมืองของพระอินทร์ ท่านเกิดในปีขาล เดือน 9 เหนือ (เดือน 7 ของภาคกลาง) ขึ้น 11 ค่ำ จ.ศ. 1240 เวลาพลบค่ำ ตรงกับวันอังคารที่ 11 มิถุนายน พ.ศ. 2421 ที่บ้านปาง ตำบลแม่ตืน (ปัจจุบันคือตำบลศรีวิชัย) อำเภอลี้ จังหวัดลำพูน เป็นบุตรของนายควาย นางอุสา มีพี่น้องทั้งหมด 5 คน คือ นายไหว, นางอ้วน, นายอินท์เฟือน (ครูบาศรีวิชัย), นางแว่น, นายทา

บิดาของท่านได้ติดตามผู้เป็นตาคือ หมื่นปราบ (หมื่นผาบ) ซึ่งมีอาชีพเป็นหมอคล้องช้างของเจ้าดาราดิเรกรัตนไพโรจน์ เจ้าผู้ครองนครลำพูน องค์ที่ 7 (ช่วง พ.ศ. 2414-2431) ไปตั้งครอบครัวบุกเบิกที่ทำกินอยู่ที่บ้านปาง นายอินท์เฟือน อาศัยอยู่ในหมู่บ้านกันดาร มีชนกลุ่มน้อยอาศัยอยู่มากโดยเฉพาะชาวกะเหรี่ยง ในช่วงนั้นบ้านปางยังไม่มีวัดประจำหมู่บ้าน จนกระทั่งเมื่อนายอินท์เฟือนมีอายุได้ 17 ปี ได้มีพระภิกษุรูปหนึ่งชื่อ "ครูบาขัตติยะ" หรือที่ชาวบ้านเรียกว่า "ครูบาแฅ่งแฅะ" (หมายถึง ขาพิการ เดินขากะเผลก) เดินธุดงค์จากบ้านป่าซางผ่านมาถึงหมู่บ้านนั้น ชาวบ้านจึงนิมนต์ให้ท่านอยู่ประจำที่บ้านปาง แล้วก็ช่วยกันสร้างกุฏิชั่วคราวให้ท่านจำพรรษา เด็กชายอินท์เฟือน จึงได้ฝากตัวเป็นศิษย์ และเมื่ออายุได้ 18 ปี ก็ได้บรรพชาเป็นสามเณรที่อารามแห่งนี้ โดยมีครูบาขัตติยะเป็นพระอุปัชฌาย์ 3 ปีต่อมา (พ.ศ. 2442) ได้เข้าอุปสมบทในอุโบสถวัดบ้านโฮ่งหลวง อำเภอบ้านโฮ่ง จังหวัดลำพูน โดยมีครูบาสมณะ วัดบ้านโฮ่งหลวง เป็นพระอุปัชฌาย์ ได้รับนามฉายาในการอุปสมบทว่า "สิริวิชโยภิกฺขุ" มีนามบัญญัติว่า พระศรีวิชัย

เมื่ออุปสมบทแล้ว พระศรีวิชัย สิริวิชโยภิกขุ ได้กลับมาจำพรรษาที่อารามบ้านปาง 1 พรรษา จากนั้นได้ไปศึกษากัมมัฏฐานและวิชาอาคมกับครูบาอุปละ วัดดอยแต อำเภอแม่ทา จังหวัดลำพูน ต่อมาได้ไปฝากตัวเป็นศิษย์ของครูบาวัดดอยคำ และอีกท่านหนึ่งที่ถือว่าเป็นครูของครูบาศรีวิชัยคือ ครูบาสมณะ วัดบ้านโฮ่งหลวง ซึ่งเป็นพระอุปัชฌาย์ของท่าน

ครูบาศรีวิชัย ได้รับการศึกษาจากครูบาอุปละ วัดดอยแต เป็นเวลา 1 พรรษาก็กลับมาอยู่ที่อารามบ้านปางจนถึง พ.ศ. 2444 อายุได้ 24 ปี พรรษาที่ 4 ครูบาขัตติยะได้จาริกออกจากบ้านปางไป (บางท่านว่ามรณภาพ) ครูบาศรีวิชัย จึงรักษาการแทนในตำแหน่งเจ้าอาวาส และเมื่อครบพรรษาที่ 5 ได้เป็นเจ้าอาวาสวัดบ้านปาง จากนั้นก็ได้ย้ายวัดไปยังสถานที่ที่เห็นว่าเหมาะสม คือบริเวณเนินเขาซึ่งเป็นที่ตั้งวัดบ้านปางในปัจจุบัน เพราะเป็นที่วิเวกและสามารถปฏิบัติธรรมได้เป็นอย่างดี โดยได้ให้ชื่อวัดใหม่แห่งนี้ว่า วัดจอมสรีทรายมูลบุญเรือง แต่ชาวบ้านทั่วไปยังนิยมเรียกว่า วัดบ้านปาง ตามชื่อของหมู่บ้าน

ครูบาศรีวิชัย เป็นผู้มีศีลาจารวัตรที่งดงามและเคร่งครัด ท่านงดการเสพหมาก เมี่ยง บุหรี่ โดยสิ้นเชิง ท่านงดฉันเนื้อสัตว์ ตั้งแต่เมื่ออายุได้ 26 ปี และฉันอาหารเพียงมื้อเดียว ซึ่งมักเป็นผักต้มใส่เกลือกับพริกไทย บางครั้งก็ไม่ฉันข้าวทั้ง 5 เดือน

ครูบาศรีวิชัยมีความปรารถนาที่จะบรรลุธรรมะอันสูงสุดดังปรากฏจากคำอธิษฐานบารมีที่ท่านอธิษฐานไว้ว่า "...ตั้งปรารถนาขอหื้อได้ถึงธรรมะ ยึดเหนี่ยวเอาพระนิพพานสิ่งเดียว..." และมักจะปรากฏความปรารถนาดังกล่าว ในตอนท้ายของคัมภีร์ใบลานที่ท่านสร้างไว้ทุกเรื่อง

อีกประการหนึ่งที่ทำให้ครูบาศรีวิชัยเป็นที่รู้จักและอยู่ในความทรงจำของชาวล้านนา คือการที่ท่านเป็นผู้นำในการสร้างทางขึ้นสู่ วัดพระธาตุดอยสุเทพราชวรวิหารโดยพลังศรัทธาประชาชนเป็นจำนวนมาก ทั้งกำลังกายและกำลังทรัพย์ ซึ่งใช้เวลาสร้างเพียง 5 เดือนเศษ โดยไม่ใช้งบประมาณของรัฐ

ครูบาเจ้าศรีวิชัย มรณภาพเมื่อวันที่ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2481 ที่วัดบ้างปาง อำเภอลี้ จังหวัดลำพูน สิริอายุได้ 59 ปี ตั้งศพไว้ที่วัดบ้านปาง เป็นเวลา 1 ปี จึงได้เคลื่อนศพมาตั้งไว้ ณ วัดจามเทวี อำเภอเมืองลำพูน จังหวัดลำพูน จนกระทั่งวันที่ 21 มีนาคม พ.ศ. 2489 จึงได้รับพระราชทานเพลิงศพ โดยมีประชาชนมาร่วมในพิธีพระราชทานเพลิงศพจำนวนมาก และประชาชนเหล่านั้นได้เข้าแย่งชิงอัฏฐิธาตุของครูบาศรีวิชัย ตั้งแต่ไฟยังไม่มอดสนิท แม้แต่แผ่นดินตรงที่ถวายพระเพลิง ก็ยังมีผู้ขุดเอาไปสักการบูชา