เรื่องเล่าผี "บ้านร้างข้างบ้าน"

ผมจะมาเล่าเรื่องเกี่ยวกับบ้านร้างประสบการณ์จริง บ้านหลังนี้อยู่ติดกันกับบ้านผมครับ มาเริ่มกันเลยดีกว่า เมื่อวันที่ 5 ม.ค. 2548 จ.ชัยภูมิ อ.ภูเขียว ต.ผักปัง พ่อผมจะซื้อบ้านร้างหลังนั้น วันต่อมา อยู่ดีๆ ก็มีตาแก่คนหนึ่งเดินออกมาจากรถกระบะเก่าๆ มาห้ามไม่ให้พ่อผมซื้อ(เวลาประมาน 6 โมงเช้า) ตาแก่คนนั้นบอก ว่าบ้านหลังนี้อัปมงคล ด้วยความว่าพ่อผมมองไปที่บ้านหลังนั้น สภาพบ้านก็น่ากลัวเป็นใจ พ่อก็เลยไม่ซื้อบ้านหลังนั้นแล้ว ผมก็ดีใจเล็กๆ

วันต่อมาผมสงสัยมากๆ ว่า มันอัปมงคลมันเป็นยังไง ผมก็เลยชวนเพื่อนและพี่ของผมรวมแล้วประมาณ 7 คน ไปบ้านร้างหลังนั้น วันนั้นพ่อกับแม่ผมไม่อยู่บ้าน (เวลาประมาณ 6 โมงเย็น) พอทุกคนมาถึงก็ปรากฏว่ามีคนเข้าไปแค่ 4 คน อีก 3 ไม่กล้าเข้าไป ผมชวนเข้าไปทั้งขู่ทั้งด่าก็ไม่กล้าอยู่ดี ผมก็เลยให้ 3 คน นั้นมาเฝ้าหน้าบ้านผมไว้ ( 3 คน นั้นมันชื่อว่า แพ แนน ฟลุ๊ก ผู้หญิง กะเทย ทอม ทั้งนั้น) เดี๋ยวพ่อมาเห็นจะมีเรื่อง ผมเข้าไปทางด้านหลังบ้านเพราะเข้าง่ายกว่าทางหน้าบ้าน เพราะหน้าบ้านล็อกกุญแจ เมื่อผมก้าวเข้าไปผมกับตกใจสุดขีด!! สิ่งที่ผมเห็นนั้นคือ ผู้หญิงมองมาที่ผม ผมได้ยิงเสียงร้องดังมาจากคนข้างหลังแปลว่าไม่ใช้ผมเห็นคนเดียวแต่ทั้งกันทุกคนเล แต่พอมามองดีๆ กลับเป็นหุ่นที่อยู่ในร้านเสื้อผ้า แต่เป็นหุ่นที่เหมือนคนมากๆ และที่แปลกคือ มันมองมาที่ผม เรารวบรวมสติและเข้าไป เราเดินเข้าไปห้องน้ำ บรรยากาศในนั้นมีดินเต็มไปหมด และมีซากหมาที่ตายมานานแล้วน่าจะเป็นปี เป็นกระดูกและยังส่งกลิ่นเหม็นอยู่ มันก็กลัวอีกแบบ และมาถึงชั้นบน เราทุกคนก็เห็นไห 3 ไห และไม่ได้ใส้ใจอะไร พี่ผมเดินอยู่ดีพื้นที่เหยียบอยู่ก็หัก นน กับ พิษจับไว้ทันถ้า นน เด็กข้างบ้านผมไม่จับเสื้อเอาไว้ก็คงหล่นลงมาขาหักแน่ๆ ทันใดนั้นเองทุกคนเห็นเชือกเส้น 1 มันเป็นเชือกที่คนจะฆ่าตัวตายหรือเชือกผูกขอตายนั้นแหละครับ ด้วยความดื้อของไอ้นน มันหยิบเชือกนั้นที่ติดเพดานมันบอกว่า "จะเอาไปผูกวัว" ผมตกใจด้วยความคิดของมัน และทุกคนก็ออกจากบ้านหลังนั้นไป ทุกคนก็แยกย้ายกันกับบ้าน

3 วันต่อมา ผมไปหานนที่บ้าน นนมันร้องไห้และหน้าตามันดำซีดเหมือนคนไม่ได้หลับไม่ได้นอนมันบอกว่ามันฝันมา 2 คืนแล้ว และฝันเดิมๆ มันเล่าให้ผมฟังว่ามันเห็นผู้ชายคนหนึ่งบอกว่า "อยู่บนโลกไปก็ไม่มีประโยนช์ตายดีกว่า" ผมมีอาการตกใจและนนมันเล่าต่อว่า "ผู้ชายคนนั้นเอาเชือกที่นนไปเอาจากบ้านร้างนั้นแหละยืนให้นน แล้วบอกไปอยู่แทนฉันได้รึเปล่า" ผมตกใจมากจึงพาไอ้นนและทุกคนไปที่วัดนครบาลวัดประจำหมู่บ้านพอไป ไปหาหลวงพ่อหลวงพ่อก็เลยบอกว่า "ไปเอาเซือกมา" ทุกคนตกใจว่าหลวงพ่อรู้ได้ยังไงเพราะไม่ได้บอกใครเลย และเมื่อนั้นคนที่อาสาไปเอาเชือกที่บ้านนนไม่มีใครเลยแม้แต่นน เราก็เลยไปกันหมดทุกคนเลย เมื่อไปถึงไอ้นนบอกว่า"ไม่ใช้บ้านนนแน่" ผมงงๆ บรรยากาศเหมือนกับบ้านร้างไม่มีผิด เมื่อเอาเชือกได้แล้ว ทุกคนก็ไปวัดเลย เมื่อไปถึงหลวงพ่อก็พูดว่า "เข้าไม่ได้ไปใหนเลย เข้าอยู่ในเชือกเส้นนี้" และหลวงพ่อก็เลยสวดอะไรไม่รู้เรื่องไม่เคยได้ยินผมจำได้เล็กๆ น้อยๆ "กุกิกะกี#&*##%*&%" เมือเสร็จทุกคนก็กลับบ้าน ผมก็เลยไปถามย่าของผมว่าแต่ก่อนบ้านหลังมีใครอยู่ย่าก็เลยเล่าให้ฟังว่า "ตั้งแต่ย่ายังสาวมีครอบครัวอยู่บ้านร้างหลังนี้ 6 คน พ่อแม่ 2 ลูก 3 น้า 1 แต่มีอยู่วันหนึ่ง ลูกคนโตติดยาเสพติดตายที่ห้องน้ำ ต่อมาอีก 2 เดือนลูกคนเล็กผูกคอตาย 1 เดือนต่อมาน้าและแม่ไหลตาย(นอนหลับไม่ตื่น) ศพมีลอยคร้ำที่คอ อีก 5 วันต่อมาพ่อเกิดอาการบ้าคลั้งฆ่าตัวตายด้วยการผู้คอตายที่ชั้นบนเพดาน" ผมกลัวมากนึกอยู่ในใจว่าทำไมถึงกล้าไปบ้านหลังได้วะ ผมถามว่าลูกคนกลางละครับ ย่าผมตอบ "เข้าย้ายออกไปอยู่ที่อื่นแล้วละจ๊ะ" และผมก็กับบ้านและก็เล่าให้ทุกคนฟัง ทุกคนไม่กล้าผ่านหน้าบ้านหลังอีกเลย เรื่องที่ผมเล่ามาเป็นเรื่องจริงครับไม่ใด้แต่งเลยสักนิด ผมก็เพิ่งรู้ครั้งแรกว่าผีมีจริงครับ