วัดพระธรรมกาย สอนไม่ถึงแก่นแท้ของพระพุทธศาสนาตรงไหน

วัดพระธรรมกาย สอนไม่ถึงแก่นแท้ของพระพุทธศาสนาตรงไหน เนื่องจากว่าผมเคยไปนั่งฟังเทศน์หลายครั้งตอนเป็นนักศึกษา วัดพระธรรมกายส่งพระสงฆ์มาเทศน์ที่มหาวิทยาลัยทุกสัปดาห์ ตอนแรกผมไม่คิดอะไรเกี่ยวกับวัดนี้ เพราะเห็นว่าเป็นพุทธเหมือนๆกัน ตั้งใจจะมาสวดมนต์ นั่งปฏิบัติธรรมเฉยๆ แต่พอฟังเทศน์นานเข้าๆ สิ่งที่คนเขาพูดกัน บอกต่อๆกัน มันกลับเป็นความจริงที่ว่า วัดพระธรรมกาย "บิดเบือน" คำสอนของพระพุทธเจ้า หรือสอนในเรื่องกระพี้ แทนที่จะสอนแก่นแท้ของพระพุทธศาสนา ผมจึงอยากสรุปการสอนที่ไม่ถึงแก่นของวัดพระธรรมกาย ซึ่งผมมองว่าเป็นอันตรายต่อศาสนาพุทธในบ้านเราอย่างยิ่ง

1. เน้นสอนในเรื่องสวรรค์ นางฟ้า เทวดา โดยเฉพาะการทำบุญเพื่อไปสวรรค์ชั้นสูงต่ำต่างๆ การบริจาคเงินเพื่อมุ่งหวังความสุข ความสบาย ร่ำรวยอยู่บนสวรรค์ ถึงขนาดมีการทำวิดีโอ แอนิเมชั่น เกี่ยวกับสวรรค์ชั้นต่างๆ มากมาย แต่พระพุทธศาสนาไม่เน้นเรื่องสวรรค์ ไม่ให้ความสำคัญกับการทำบุญเพื่อหวังผลกับการยึดติดความสุขทางโลก ยึดติดสวรรค์ เพราะเป้าหมายที่แท้จริง คือ พระนิพพาน การหลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิด ไม่ใช่หลงใหลกับความสุขชั่วคราว ไม่ยั่งยืน ของปลอม ไม่หลุดพ้น 

2. เน้นการทำบุญ เพื่อหวังความร่ำรวย ไม่ว่าจะเป็นพุทธพาณิชย์ต่างๆ หวังความสุขในชาตินี้ ชาติหน้า บนสวรรค์ จนเกือบลืมไปแล้วว่า ศาสนาพุทธสอนให้ลดละกิเลส ตัณหา สอนว่าเราต้องพลัดพรากของรัก ของเจริญใจทั้งหลายทั้งปวง ทุกอย่างบนโลกเป็นสิ่งสมมติ มีเกิด ตั้งอยู่ และดับไปทั้งหมด แต่วัดพระธรรมกายกลับสอนให้คนหวังความร่ำรวย จากการทำบุญหวังผล บริจาคเงินต่อบุญ แทนที่จะลดความตระหนี่ กลับเพิ่มพูนกิเลสของผู้ทำบุญ ไม่ถึงแก่นแท้ของศาสนาพุทธ หรืออาจเรียกได้วัดพระธรรมกาย กำลังทำลายคำสอนของพระพุทธเจ้า 

3. เดินธุดงค์ให้คนเดือดร้อน ฆราวาสติเติยน เบียดเบียนผู้อื่น ถือเป็นการทำลายตัวพระสงฆ์เอง ให้ขาดความน่ายำเกรงและน่าเคารพ เมื่อในสมัยพุทธกาล ครั้งที่พระพุทธเจ้าบัญญัติพระวินัยต่างๆ ก็เพื่อไม่ให้ลูกของท่าน (พระสงฆ์) เป็นที่น่ารังเกียจต่อฆราวาส  เวลาพระสงฆ์จะทำอะไรก็แล้วแต่ ให้มีความเรียบร้อย น่าเคารพ พระสงฆ์ก็ต้องพึ่งพาการทำบุญ และการอุปถัมภ์จากฆราวาส ครั้งหนึ่งพระสงฆ์เดินเข้าไปเหยียบย่ำนาข้าวของชาวบ้าน จนเรื่องไปถึงพระพุทธเจ้า พระองค์จึงต้องบัญญัติให้มีเข้าพรรษาถึง 3 เดือน เพราะฉะนั้นการที่วัดพระธรรมกาย เดินธุดงค์อย่างไม่รู้กาลเทศะ มีแต่จะสร้างความเสื่อมศรัทธาต่อชาวพุทธ การทำทางเดินและโปรยดอกไม้ ยึดติดความสบาย ก็ยิ่งเป็นการทำให้พระสงฆ์ยังยึดอยู่ในกิเลส ไม่รู้จักสมถะ รวมถึงผิดพระวินัยของพระพุทธเจ้า ที่ไม่ต้องการสร้างความเดือดร้อนต่อผู้อื่น

4. เน้นความใหญ่โต ไม่พอประมาณ ไม่สันโดษ ขัดแย้งกับคำสอนของพระพุทธเจ้า ที่ต้องการความเรียบง่าย พระสงฆ์ห่มจีวร โกนผม โกนคิ้ว ใช้ของมีตำหนิ ไม่ใช้สิ่งของไม่หรูหรา ไม่ยึดติดของดี ไม่ยึดติดสถานที่สวยงามใหญ่โต ไม่ยึดติดความสบาย นี่คือ คำสอนและพระวินัยของพระพุทธเจ้า ที่ต้องการให้พระสงฆ์ที่มาเรียนรู้พระธรรมของพระองค์ เพื่อการละกิเลส และเผยแพร่พระธรรมเพื่อให้คนรู้จักอริยสัจ 4 ในเรื่องศีล สมาธิ ปัญญา หรือหนทางแห่งการหลุดพ้น แต่วัดพระธรรมกาย กลับไม่รู้จักประมาณ ใช้ความหรูหรา เน้นวัตถุนิยม ทุนนิยม ราวกับเป็นบริษัท สร้างสถานที่ใหญ่โตแบบไม่รู้จักพอ มีการสอนโดยใช้กิเลสของฆราวาส มาทำบุญหวังผล ได้บุญชั้นสูงต่ำต่างๆ ระดมเงินทุนบริจาค ขัดแย้งและทำลายแก่นแท้ของพระพุทธศาสนาอย่างชัดเจน

5. โกงเงินวัด ไม่ปาราชิก นี่อาจเป็นขั้นแรกของวงจรอุบาทของศาสนา ที่พระสงฆ์กระทำผิดสำเร็จแล้ว ไม่ปาราชิกหรือหลุดจากการเป็นสงฆ์ ส่งผลอย่างร้ายแรงต่อศรัทธาของชาวพุทธ ว่าพระวินัยที่พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติ อาจมีการถูกทำลายลงแล้ว โดยองค์กรสงฆ์ของไทย ซึ่งมีผลประโยชน์และอิทธิพลต่างๆ เป็นบางกลุ่มบางพวก ครอบงำพระสงฆ์เถระต่างๆ ถึงขนาดทำลายพระวินัยขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่บัญญัติว่าการโกงเงิน การกระทำสำเร็จแล้ว ถือเป็นอาบัติปาราชิก ต้องพ้นจากการเป็นสงฆ์โดยทันทีเมื่อกระทำการนั้น รวมถึงการตัดสินขัดแย้งกับพระลิขิตขององค์สมเด็จพระสังฆราช ที่ตัดสินว่าพระธัมมชโยมีความผิดจริง นี่อาจเรียกว่าเป็นจุดเสื่อมที่สุดของครั้งนึงของวงการสงฆ์ไทย ที่มีการเห็นประโยชน์ การเล่นพรรคพวก จนกลายเป็นการทำลายพระวินัยของพระพุทธเจ้าไปแล้วโดยสิ้นเชิง