โลกีย์สีเทา…เบื้องหลังหนัง AV

 

ต้องยอมรับว่า “หนังเอวี” หรือ “หนังโป๊ญี่ปุ่น” เป็นความบันเทิงสำหรับผู้ใหญ่ที่แพร่หลายมายาวนานและกว้างขวาง ไม่ต่างจาก “หนังพอร์น” หรือ “หนังโป๊ฝรั่ง” แต่ใครจะรู้บ้างว่าเบื้องหลังความบันเทิงที่ช่วยปลดเปลื้องความใคร่ และช่วยปลดปล่อยจินตนาการทางเพศของคนทั่วโลกนั้น หลายซอกมุมมีความมืดมนหม่นหมองและโหดร้ายซุกซ่อนอยู่ โดยเฉพาะสิ่งที่เกิดขึ้นกับดาราหญิงซึ่งหลายคนมีชีวิตจริงยิ่งกว่านิยายน้ำเน่า “บรรจบ สันติเสรี” และทีมข้อมูลของเพนท์เฮ้าส์ไทยแลนด์ ไปสำรวจเรื่องราวในซอกมุมซ่อนเร้นของหนังเอวีมาเสนอ เพื่อให้เห็นอีกด้านของ “ความบันเทิงสามัญประจำบ้าน”สำหรับหลายๆ คน

 

หนัง AV กับ “ความเป็นญี่ปุ่น”

คุณเคยสงสัยบ้างไหมว่า ทำไมหนังเอวีจึงกลายเป็นอุตสาหกรรมส่งออกของญี่ปุ่น ทำไมนางแบบวัยเอ๊าะในแดนปลาดิบจึงมีรูปโป๊เปลือยออกมาไม่เว้นแต่ละวันใครบางคนที่เคยศึกษาเรื่องนี้อย่างจริงจังให้คำตอบเอาไว้ว่า แม้จะเป็นชาติที่มีระบียบวินัยสูง แต่ขณะเดียวกันชาวญี่ปุ่นรุ่นใหม่ๆ ก็มีอิสระทางเพศมากขึ้นด้วย เพราะประเทศญี่ปุ่นในปัจจุบันแทบจะไม่มีศาสนาใดเป็นศาสนาประจำชาติ คนญี่ปุ่นบางคนจึงควบสองศาสนา ขณะที่บางคนไม่นับถือศาสนาอะไรเลย บางคนหันไปนับถือ “พระเจ้าเงินตรา” และยึดเหนี่ยวแนวทาง “วัตถุนิยม-บริโภคนิยม” เป็นศาสนาประจำใจในการดำเนินชีวิต

เด็กสาวจำนวนไม่น้อยชอบไปมั่วสุมอยู่ตามร้านฟาสต์ฟู้ดหรือร้านคาราโอเกะมากกว่าชอบไปโรงเรียน และต่างก็มีของประดับประจำตัว ทั้งโทรศัพท์มือถือยี่ห้อดัง กระเป๋าแบรนด์เนม เครื่องสำอางอิมพอร์ต ฯลฯ พวกเธอแต่งหน้าทำผมแทบทุกวันราวกับเป็นกิจกรรมที่ขาดไม่ได้ของชีวิต

เด็กสาวเหล่านี้ส่วนใหญ่ไม่ได้เกิดมาบนกองเงินกองทอง หรือมีพ่อแม่เป็นเศรษฐี ดังนั้นวิธีที่พวกเธอหาเงินมาจับจ่ายใช้สอยและใช้ชีวิตหรูหราฟู่ฟ่า ก็คือการหา “ลำไพ่พิเศษ” มาซัพพอร์ต และจุดดังกล่าวมักนำไปสู่การเป็นดาราหนังเอวี

สู่อาณาจักร “โลกีย์สีเทา”

การเป็นดาราเอวีในสังคมญี่ปุ่นนั้น กลายเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้วสำหรับเด็กสาวจำนวนมาก เนื่องจากมีตัวอย่างให้เห็น ว่าหากเธอมีชื่อเสียงติดท็อปดารายอดนิยม ก็จะได้รับคำชมจากเพื่อนๆ บางรายที่เรียนหนังสืออยู่ถึงขั้นลาออกมาเล่นหนังอย่างเดียว รับทรัพย์อื้อซ่าโดยไม่ต้องเรียนหนังสืออีกต่อไป
เมื่อเห็นเพื่อนได้ดีก็ย่อมมีการเลียนแบบและสร้างเครือข่าย ชักนำเด็กสาวเข้าสู่วงการนี้อย่างเต็มใจ โดยมีเม็ดเงินมหาศาลเป็นเหยื่อล่อ สิ่งที่พวกเธอต้องทำเพื่อกระตุ้นยอดขายนั้นคล้ายงานพริตตี้ แต่มีสินค้าคือ “ร่างกาย” ของพวกเธอ

ตามปกติแล้ว ในย่านช้อปปิ้งของญี่ปุ่นจะมีโซนที่ขายของเกี่ยวกับ “เซ็กซ์”โดยเฉพาะ และที่นี่จะเป็น “พื้นที่โฆษณา” ของเหล่านางเอกเอวี เช่น แต่งตัววาบหวิวมาให้ “ลูกค้า” ถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระทึก จากนั้นก็แจกใบปลิวโฆษณาหนังที่เธอเล่น ให้ลูกค้าจำหน้าเธอได้และกลับไปซื้อหนังที่เธอแสดง

เมื่อเกิดค่านิยมประจำยุค ว่า “ร่างกายเป็นของฉัน จะทำอย่างไรกับมันก็ได้” พวกเธอก็ใช้เรือนร่างที่ยังอ่อนเยาว์และเปล่งปลั่งมาหาประโยชน์ ด้วยการกอบโกยชื่อเสียงและเงินทองให้ได้มากที่สุด

หลายคนคงไม่รู้ว่า วงการหนังเอวีนั้นเป็นสงครามนางฟ้าที่ดุเดือดเลือดพล่าน สาวใดยึดอาชีพนี้จะต้องทำร่างกายให้เต่งตึง ประทินผิวให้เปล่งปลั่งอยู่เสมอ นอกจากนั้นยังต้องลองบทบาทใหม่ไปเรื่อยๆ เพื่อไม่ให้ซ้ำซากจำเจ เพราะรู้ดีว่าสำหรับพวกเธอ “อายุนั้นสำคัญ” ยิ่งเจริญวัยใกล้เลข 3 มากเท่าไร ความนิยมก็ยิ่งเสื่อมลงมากเพียงนั้น ดังนั้นในช่วงที่ยัง “เต่งตึง” ก็ต้องรีบทำเงินให้ได้มากที่สุด

นางฟ้าในโลก “กามบันเทิง”

ในประเทศญี่ปุ่น ศักดิ์ศรีของดาราเอวีไม่ต่างจากดารา นักร้อง นักแสดงด้านอื่นๆ เพียงแต่พวกเธอเป็นดาราในอุตสาหกรรมเซ็กซ์ซึ่งเป็นธุรกิจที่ออกมาสีเทาๆ มากกว่า ถ้าดาราคนไหนโด่งดังก็จะมีการแถลงข่าวถึงหนังเรื่องใหม่ที่กำลังจะออกจำหน่าย มีการจัดงานใหญ่โต บางครั้งก็มีการประมูลชุดชั้นในและแจกลายเซ็นกันอย่างเอิกเกริก

อย่างไรก็ตาม ดาราหนังเอวีก็เหมือนดาราหนังทั่วไปคือมีหลายเกรด “เกรด A” หมายถึงดาราที่ประสบความสำเร็จ มีชื่อเสียงโด่งดัง มีงานเยอะและเป็นที่ชื่นชอบของผู้ชมหนังแนวนี้ พวกเธอมักมีค่ายหนังประจำสังกัด และหนังจะมีการเซ็นเซอร์

“เกรด B” คือดาราที่ไม่โด่งดังมากนัก งานที่เข้ามีไม่มาก และจะไม่เลือกว่าอยู่ค่ายไหน มีใครมาจ้างเธอก็รับเล่น แม้หนังเรื่องนั้นจะไม่เซ็นเซอร์เลยก็ตาม

“เกรด C” คือดาราเอวีที่เคยอยู่ในเกรด A และ B ทว่าแก่ตัวลงหรือ “ตกอับ” เลยไม่ค่อยมีงานเข้า ต้องขายตัวแลกเงินเลี้ยงชีวิต ก่อนจะลาจากวงการนี้ไปในที่สุด

 

ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยายของ 4 นางเอกดัง

1. Hikaru Shiina หรือ “นัตสึ อิตาโนะ” ชาวฟุกุชิมะ หนึ่งในเหยื่อของเหตุการณ์สึนามิ ตอนนั้นเธอยังเรียนในสาขาภาพยนตร์และการละครของวิทยาลัยแห่งหนึ่งที่บ้านเกิด ช่วงที่เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน เธอเล่าให้ฟังว่า  “ฉันอยู่ในบ้านตอนที่เกิดแผ่นดินไหวพอดี บ้านครึ่งหนึ่งพังลงมา เราต้องใช้แผ่นพลาสติกปิดกำแพงด้านที่พังเอาไว้”

หญิงสาววัย 20 ต้นๆ เล่าต่อไปว่า 6 เดือนถัดมาเธอตัดสินใจย้ายไปอยู่โตเกียวเพื่อเรียนต่อ และหากไม่เกิดแผนดินไหวครั้งนั้น ชีวิตนักศึกษาของเธอก็คงเหมือนฝัน “แม่ฉันยังได้กลับไปทำงาน แต่งานของพ่อไม่มีแล้ว ฉันต้องพยายามอย่างหนัก ทำงานเสริมหลายอย่างเพื่อหาเงิน”

นัตสึบอกว่าเธอเคยทำงานร้านเหล้าและโรงปาจิงโกะ แต่ก็ทำอยู่ช่วงสั้นๆ เพราะตารางเรียนค่อนข้างแน่น และยังต้องฝึกงานในโรงละคร จึงไม่สามารถหางานทำเป็นเรื่องเป็นราวได้ จนพบว่าอาชีพนักแสดงหนังเอวี ดูจะเหมาะกับเธอมากที่สุด เพราะนอกจากใช้เวลาไม่มากแล้ว ค่าตอบแทนที่ได้ก็ถือว่าสูงมาก

เธอบอกว่าพ่อกับแม่ไม่ยอมรับงานของเธอ และออกปากตำหนิอย่างรุนแรง แต่นี่คือสิ่งที่เธอตัดสินใจเลือกเอง “ฉันเคยเป็นสาวบริสุทธิ์ และอยากจะเก็บครั้งแรกไว้ให้กับคนที่ฉันชอบจริงๆ แต่รู้ว่าคงใช้ชีวิตอย่างที่อยากให้เป็นไม่ได้ นี่คืองาน ฉันพยายามคิดในทางนี้”

แม้ทางเลือกที่เธอตัดสินใจจะสุดขั้ว และแตกต่างจากคนทั่วไปที่คิดว่าน่าจะมีหนทางดีกว่านี้ แต่สำหรับหญิงสาวที่ไม่ได้มีพื้นฐานทางครอบครัวสมบูรณ์พร้อม ทางเลือกของเธอจึงมีอยู่ไม่มากนัก อีกทั้งยังมีอีกหลายสิ่งที่ต้องเผชิญ ต้องพยายามใช้ชีวิตอยู่ต่อไปให้ได้ เพราะเธอก็มีความฝันและอนาคตของตัวเอง

 

2. Maria Osawa หรือ “มิยาบิ” ชื่อที่คนไทยคุ้นหู เป็นลูกครึ่งแคนาดา-ญี่ปุ่น พูดภาษาอังกฤษได้คล่องเพราะเรียนโรงเรียนนานาชาติ มีคุณพ่อเป็นครูสอนภาษาอังกฤษ

มิยาบิเริ่มก้าวสู่วงการหนังเอวีตั้งแต่อายุ 18 ปี ซึ่งเป็นอายุที่สามารถทำงานลักษณะนี้ได้ สาเหตุที่เธอเลือกทำงานนี้ไม่ใช่เพราะต้องการเงินทองมากมาย ไม่ได้มีปัญหากับครอบครัวหรืออะไรเลย แต่ทำเพราะตอนนั้นเธอไม่อยากเรียนหนังสือ และอยากมีชื่อเสียงอยากเป็นที่รู้จักของคนทั่วไป

มิยาบิเล่าถึงความรู้สึกในวันแรกที่ต้องเริ่มงาน ว่าคืนนั้นเธอนอนไม่หลับเลย เกร็งสุดๆ แต่พอได้รู้จักกับทีมงานและได้พูดคุยกัน เธอก็เริ่มผ่อนคลาย ทั้งที่ก่อนหน้านั้นเธอแทบจะร้องไห้เพราะทั้งกลัวและอาย แต่ทุกอย่างก็ผ่านพ้นไปด้วยดี

“เกือบ 2 ปี ที่ฉันทำอาชีพนี้โดยที่ครอบครัวฉันไม่รู้ ถึงแม้ฉันจะโด่งดังแต่เชื่อว่าคุณพ่อคุณแม่ของฉันคงไม่รู้ เพราะพวกท่านไม่ดูหนังประเภทนี้ แต่ความมาแตกตอนที่คุณครูซึ่งเป็นเพื่อนคุณพ่อมาเที่ยวเมืองไทย แล้วเจอรูปของฉันบนโปสเตอร์หนังเอวี ครูตกใจมาก รีบโทรไปถามพ่อว่าตอนนี้ลูกของคุณทำงานอะไร ส่วนคุณพ่อก็ไม่ได้อยู่กับฉัน ท่านเลยไม่รู้ว่าฉันทำงานอะไร เมื่อท่านทราบก็ตกใจมากและมาหาฉันที่บ้าน บอกให้กลับไปอยู่กับท่านและให้เลิกอาชีพนี้ทันที”

มิยาบิกล่าวว่าเธอต้องตอบปฏิเสธไป ทั้งๆ ที่รู้ว่าต้องมีปัญหากับครอบครัว เนื่องจากตอนนั้นเป็นช่วงที่เธออยากกอบโกยชื่อเสียงและเงินทอง และติดงานที่ไปถ่ายทำในประเทศจีน ส่วนคุณแม่ของเธอทั้งอายทั้งเสียใจ แต่ในเมื่องานนี้เป็นความฝันของเธอ เธอก็ต้องเดินหน้าต่อไป ขณะที่เพื่อนๆ ก็เลิกคบ เพราะไม่ชอบอาชีพนี้ และที่แย่ไปกว่านั้นคือแฟนหนุ่มที่เธอคบอยู่มาขอเลิก เนื่องจากรับไม่ได้ที่เธอทำอาชีพนี้

เมื่อมิยาบิตัดสินใจเดินหน้าทำงานต่อโดยไม่สนใจคำทัดทานของใครๆ เธอก็พิสูจน์ให้พวกเขาได้รู้ว่า เธอสามารถประสบความสำเร็จในสิ่งที่เลือก จนกลายเป็นอันดับ 1 ในวงการหนังเอวี และมีชื่อเสียงสมอย่างใจหวัง ผู้ชายทั่วโลกโดยเฉพาะชาวเอเชียคลั่งไคล้ในตัวเธอเป็นอย่างมาก

แม้เธอจะประกาศลาออกจากวงการหนังเอวีไปแล้วในทุกวันนี้ แต่ผลงานที่ผ่านมาของเธอก็ยังคงมีให้หนุ่มๆ รุ่นหลังได้ฝันหวานอยู่เสมอ

 

3. Sora Aoi ซึ่งหนุ่มไทยรู้จักดี จนมีชื่อเรียกกันเล่นๆ ว่า “น้องอ้อย” ดังขนาดเคยเข้ามาเล่นหนังไทย “ปิดเทอมใหญ่ หัวใจว้าวุ่น” อาโออิเล่าให้ฟังว่า เธอมีความฝันตั้งแต่เด็ก อยากจะเป็นพี่เลี้ยงเด็กหรือผู้ดูแลคนชรา ดังนั้นหลังจากเรียนจบมัธยมปลาย เธอก็ไปเรียนวิชาชีพด้านนี้โดยเฉพาะ จนได้ประกาศนียบัตรและได้ทำงานที่ใฝ่ฝันไว้สมใจ

ขณะที่เธอทำงานที่ชอบอยู่นั้น ก็มีคนมาทาบทามให้ไปเล่นหนังเอวีหลังจากลังเลอยู่นาน เธอก็ตัดสินใจเข้าสู่วงการนี้ ด้วยเหตุผลหลักๆ สองประการคือเงินและชื่อเสียง

หลายคนอาจสงสัยว่า การเล่นหนังเอวีแต่ละเรื่องของเธอนั้นได้ค่าตัวเท่าไหร่ อย่างไร เรามีราคาค่าตัวของเธอมาบอกกล่าว ซึ่งจะพบว่าค่าตัวของหนังแต่ละเรื่องไม่เท่ากัน เพราะเขาให้ตามลักษณะงานและจำนวน
ฉากที่แสดงว่าต้องทำอะไรบ้าง และการทำเช่นนั้นได้ค่าตัวเท่าไหร่ เช่น

Talk dirty (พูดสัปดน) 50 เยน

Cosplay (แต่งชุดเลียนแบบ เช่น นางพยาบาล แม่บ้าน นางเอกการ์ตูน ฯลฯ) 300 เยนMasturbation (ช่วยตัวเอง) 500 เยน
Masturbation w finger/vibrator (ช่วยตัวเองด้วยนิ้วหรืออวัยวะเพศเทียม) 1,000 เยน
Handjob (ทำรักให้ฝ่ายชายด้วยมือ) 2,000 เยน
Pissing (ฉี่โชว์) 2,000 เยน
Full nudity (เปลือยทั้งตัว) 4,000 เยน
Oral sex (ใช้ปากทำรัก) 5,000 เยน
Piss drinking (กินฉี่) 7,000 เยน
Public nudity (ถ่ายโป๊ในที่สาธารณะ) 8,000 เยน
Cum in pus/Creampie (แตกใน) 10,000 เยน
Orgy/Gangbang (เซ็กซ์หมู่) 15,000 เยน
Sex with condom (สอดใส่โดยสวมถุงยาง) 20,000 เยน
Sex w/o condom (สอดใส่โดยไม่สวมถุงยาง) 30,000 เยน
Face (ราดหน้า) 2,000 เยน

ฯลฯ

นี่เป็นค่าตัวต่อหนึ่งตอน แต่หนังหนึ่งเรื่องมักจะมีสามตอนในแผ่นเดียวกันนั่นก็หมายความว่า ถ้ามีฉากแบบข้างบนทั้งสามตอน การแสดงเรื่องหนึ่งๆ เธอก็จะได้ค่าตัวไม่ต่ำกว่า 500,000 เยน (ประมาณ 160,000บาท)สำหรับคนอื่นๆ ค่าตัวจะแตกต่างกันไปตามระดับของความโด่งดัง

 

4. Tsubomi เกิดที่จังหวัดยามากุชิ เมื่อ 25 ธันวาคม 1987 ตรงกับวันคริสต์มาสพอดี เส้นทางสู่หนังเอวีของเธอเป็นเรื่องบังเอิญมากๆ เริ่มจากวันหนึ่งขณะที่เธอเดินเล่นอยู่ในเมืองและเข้าไปในร้านหนังสือแห่งหนึ่ง หยิบนิตยสารเล่มหนึ่งขึ้นมาอ่านก็เกิดสะดุดตากับโฆษณาชิ้นหนึ่งซึ่งรับสมัครพนักงานพาร์ตไทม์รายได้ดี แต่ไม่ยอมบอกชื่อบริษัทและประเภทงาน

ด้วยความที่เธอก็เหมือนวัยรุ่นทั่วไปคืออยากหาเงินใช้เองจึงลองโทรไปยังเบอร์ที่ลงโฆษณาไว้ ปรากฏว่าเมื่อได้คุยกันจนรู้ว่าเป็นบริษัทเกี่ยวกับหนังเอวี เธอตกใจมากรีบวางสายทันที แต่หลังจากนั้นเมื่อมีความรู้สึกว่าอยากได้เงินเยอะๆ ตามประสาวัยรุ่นที่ชอบช้อปปิ้ง เธอจึงตัดสินใจโทรกลับไปยังเบอร์ดังกล่าวอีกครั้ง และนั่นคือจุดเริ่มต้นในการเป็นนางเอกหนังเอวีของเธอด้วยวัยเพียง 18 ปี 4 เดือน

หลังจากหนังเรื่องแรกประสบความสำเร็จเธอก็มีผลงานออกมาอย่างต่อเนื่อง บทที่ได้รับมักจะเป็นแนว “โลลิต้า” (Lolita)หรือเด็กสาววัยกระเตาะ โดยมากจะมาในชุดนักเรียนด้วยท่าทางไร้เดียงสา ซึ่งถูกอกถูกใจกลุ่มมนุษย์ลุงที่ชอบกินเด็กเป็นอย่างยิ่งความสดใหม่และใจถึงทำให้เธอได้รับความนิยมอย่างมากทั่วเอเชียรวมทั้งในเมืองไทย

 

อาชีพเสริมของสาวเอวี

มีรายงานข่าวแบบเจาะลึกออกมาว่า ดาราสาวเอวีระดับท็อปหลายๆ คน หาลำไพ่พิเศษด้วยการขายบริการในเซ็กซ์คลับที่มีชื่อเฉพาะว่า “โซ้ปแลนด์” (SoapLand) สถานบันเทิงที่มีลักษณะคล้าย “อาบอบนวด” ของบ้านเรา ส่วนอีกประเภทก็เป็นสาวไซต์ไลน์หรือซื้อขายทางโทรศัพท์โดยใช้โค้ดลับว่า “Erotic service & Therapy” ซึ่งค่าใช้จ่าย (สำหรับสาวทั่วๆไป ไม่ใช่สาวเอวี) เฉลี่ยอยู่ที่ 11,000 บาทต่อครั้ง ทั้งแบบโชว์ตัวและแบบไซด์ไลน์

ส่วนค่าตัวสาวเอวีนั้น ขอยกตัวอย่างบางคน เช่น  Rola Mizaki ราคาเริ่มต้น 38,000 บาทต่อครั้ง เธอมีฉายาในหมู่นักเที่ยวที่โตเกียวว่า “White Fairy” และปัจจุบันยังคงเป็นหนึ่งในสาวบริการระดับ Diamond ของคลับที่เธอทำงานอยู่

Maria Ozawa (มิยาบิ)ราคาเริ่มต้น 48,000 บาท แลกกับเวลาที่ให้กับลูกค้าในแต่ละครั้งประมาณ 70 นาที ปัจจุบันแม้เธอจะบอกว่าหันหลังให้วงการหนังเอวีเรียบร้อยแล้ว แต่ยังหาลำไพ่พิเศษแบบสาวไซต์ไลน์ต้องโทรจองทางโทรศัพท์เท่านั้น และเธอก็เป็นสาวระดับ Diamond ของคลับเช่นกัน

ชื่อคลับที่สองคนนี้ทำงานอยู่คือ “Tora no Ana” (Tiger Hole) หรือ “ถ้ำเสือ” เหตุผลที่มิยาบิเลิกเล่นหนังเอวีแต่ยังรับงานด้านนี้อยู่ เธอบอกว่าอยากอำลาวงการไปทำงานส่วนตัวมากกว่า ไม่จำเป็นต้องเข้าฉากอย่างว่าบ่อยครั้งเหมือนเดิม แต่ก็มีสิทธิ์เลือกได้บ้าง

ส่วนกรณีของ Rola ถ้าใครเป็นแฟนคลับติดตามเธอมาตั้งแต่ต้น ก็คงทราบว่าเธอเริ่มเข้าวงการหนังเอวีหลังจากทำงานประเภทนี้มาแล้ว

 

ชีวิตต้องสาปของสาวเอวี 

ด้านน่าเศร้าของสาวเอวีคือบางคนทำงานแล้วไม่เก็บเงิน สุดท้ายพอหมดยุคก็ต้องไปขายตัว วันหนึ่งเมื่อขายไม่ออกก็ใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก ขณะที่ตอนเป็นดาราก็ต้องประสบกับชะตากรรมโหด นั่นคือสุขภาพจะแย่และกรอบมาก เพราะต้องทนกับสารพัดอุปกรณ์และสิ่งแปลกๆ ที่สรรหามาเป็นเครื่องมือในการประกอบกิจกรรมทางเพศ ยิ่งดาราเกรด B ยิ่งโดนหนัก เพราะฉะนั้นบางคนแทนที่จะมีความสุขกลับทรมานปางตายก็มี

ที่สำคัญ ดาราหนังเอวีส่วนใหญ่จะไม่มีคู่ครอง เพราะผู้ชายญี่ปุ่นถือว่าผู้หญิงเหล่านี้ไม่สมควรที่จะเอามาเป็นแม่ของลูก แต่ที่น่าใจหายคือประชากรญี่ปุ่นลดลงทุกปี เพราะสาวๆ จำนวนไม่น้อยผันตัวเองไปเป็นดาราหนังเอวี บางคนรุ่งไม่ต้องแต่งงานก็อยู่สบาย แต่บางคนไม่มีคนแต่งด้วยเพราะเกิดอคติก็เยอะ จึงทำให้อัตราการเกิดของคนญี่ปุ่นลดลงอย่างน่าใจหาย จนรัฐบาลต้องออกมารณรงค์ให้ช่วยกันผลิตประชากรกันมากขึ้น

 

ฉากจบที่แสนหดหู่

อย่างไรก็ตาม ดาราเอวีหลายคนอาจจะพบกับเรื่องเศร้ามากกว่าที่กล่าวมา แม้อาชีพในวงการเอวีจะเป็นสิ่งถูกกฎหมาย ได้รับการยอมรับในสังคมระดับหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นการยอมรับอย่างเต็มร้อย สาวๆ บางคนไม่สามารถหันหน้ากลับบ้าน พบกับพ่อแม่ได้อีก ขณะที่บางคนความกดดันและประสบการณ์ในธุรกิจบันเทิงสายนี้ ก็สร้างบาดแผลชนิดไม่สามารถเยียวยาได้ จนต้องจบชีวิตไปก่อนวัยอันควร

“มาคิโนดะ อายะ” อดีตสมาชิกวงดนตรีแนว Jpop ในยุค 90s ที่ไม่ประสบความสำเร็จ ต้องยุบวงไปหลังจากรวมตัวกันได้เพียง 2 เดือน จนเธอต้องผันตัวไปรับงานประเภทเรซควีน หรือนางแบบในการแข่งขันรถยนต์ และหายหน้าหายตาไปพักใหญ่ ก่อนจะกลับมามีผลงานอีกครั้งด้วยการสลัดผ้าถ่ายอัลบั้มนู้ด ออกจำหน่ายในปี 2008 หลังจากนั้นอีกเพียงปีเดียว เธอก็ก้าวเข้าสู่วงการหนังเอวีอย่างเต็มตัว จนปี 2010 ก็มีรายงานข่าวการเสียชีวิตของเธอ

มาคิโนดะ ปลิดชีพตัวเองด้วยการกระโดดตึกจากชั้นที่ 25 หลายฝ่ายเชื่อว่ามีสาเหตุมาจากอาการป่วยทางจิต ขณะที่คนในวงการเอวีให้ข้อมูลว่า ระยะหลังมักมีรอยแผลปรากฏที่บริเวณข้อมือและแขนของเธอ นอกจากนั้นในช่วง 6 เดือนหลัง ร่างกายของเธอผ่ายผอมลงอย่างมาก หลายฝ่ายจึงตั้งข้อสังเกตว่าเธออาจป่วยเป็นโรคซึมเศร้า จนตัดสินใจจบชีวิตด้วยตัวเอง

“โนโซมิ โมโมอิ” เป็นดาราเอวีอีกคนที่ต้องจบชีวิตก่อนวัยอันควร เป็นการตายที่ผิดปกติ สาวเอวีที่ได้รับความนิยมด้วยคุณสมบัติ “หน้าใส+อกใหญ่” คนนี้ มีผลงานร่วม 100 เรื่อง และไม่ลังเลเลยที่จะรับบทประเภทต้องห้ามต่างๆ แต่สุดท้ายในปี 2002 ชื่อของเธอกลายเป็นข่าวใหญ่ กับการเสียชีวิตอย่างกะทันหัน ถูกไฟคลอกในรถยนต์ เป็นการจากไปอย่างปริศนา เจ้าหน้าที่ไม่สามารถหาคำตอบได้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นอุบัติเหตุการฆ่าตัวตาย หรือฆาตกรรมกันแน่

และเกิดเสียงลือว่า ดาราสาวคนสวยอาจตกเป็นเหยื่อของพวกยากูซ่าที่ต้องการเชือดไก่ให้ลิงดู แต่ก็ไม่มีใครยืนยันได้ หลังจากเสียชีวิต ผลงานประเภท “อันเซ็นเซอร์” ของเธอจำนวนมากก็หลุดออกสู่ตลาดมืดของธุรกิจหนังเอวีในทันที

“อิจิมะ ไอ” เป็นอีกคนที่จบชีวิตตัวเองโดยไม่มีใครสามารถหาคำตอบได้ว่าเพราะอะไรกันแน่ ส่วน “มิยูกิ อาซาโอะ” เด็กสาวจากตระกูลดีศิษย์เก่าโรงเรียนชื่อดังมีผลการเรียนยอดเยี่ยม แต่กลับตัดสินใจเข้าวงการเอวี หลังการหย่าร้างของพ่อแม่ ว่ากันว่าเธอมีปัญหาชีวิตมากมาย เคยกรีดข้อมือตัวเองมาแล้ว ก่อนจะจบชีวิตด้วยการรมแก๊ส เป็นชีวิตที่เพื่อนสนิทคนหนึ่งบอกว่า เธอแทบจะไม่เคยมีความสุขเลย

คงไม่สามารถสรุปได้ว่าการเสียชีวิตของสาวๆ เหล่านี้มีส่วนเกี่ยวพันกับอาชีพ “นางเอกหนังเอวี” เพียงอย่างเดียว แต่มันก็น่าจะมีอิทธิพลต่อชีวิตของพวกเธออยู่ไม่น้อย กับอาชีพที่แม้จะถูกกฎหมาย ได้รับการยอมรับจากสังคมอยู่บ้าง แต่คงยากจะเรียกว่าเป็นอาชีพที่ “ปกติธรรมดา”

โลกนี้ช่างลึกลับซับซ้อน วงการหนังเอวีก็เช่นกัน เบื้องหน้าอาจเต็มไปด้วยภาพที่สดสวย ช่วยสร้างความบันเทิงให้ผู้คน แต่เบื้องหลังกลับเต็มไปด้วยความมืดมนหม่นหมอง และเจ็บปวดโหดร้ายสำหรับใครหลายๆ คน โดยเฉพาะนางเอกหนังเอวีที่ต้อง “รับบทหนัก” ทั้งในโลกมายาและโลกแห่งความจริง

การรับรู้ตื้น ลึก หนา บาง และหลากหลายแง่มุม จะทำให้เรา “เข้าถึง” ความจริงแท้หรือสัจธรรมของสิ่งนั้นมากขึ้น ไม่มีข้อยกเว้น แม้แต่หนังเอวี “โลกีย์สีเทา…แห่งความบันเทิง”

(ขอบคุณข้อมูลอันหลากหลายจากผู้เชี่ยวชาญและ “คอหนังเอวี” ที่บันทึกฝากไว้ในอินเทอร์เน็ต)