วันศุกร์ สุขกายสบายใจ... งดการบ้านการเมืองสักวัน... เอาข้อเขียนดีๆมาให้อ่าน ลองอ่านดูสิครับ...

วันศุกร์ สุขกายสบายใจ... งดการบ้านการเมืองสักวัน... เอาข้อเขียนดีๆมาให้อ่าน ลองอ่านดูสิครับ...

นกอินทรีย์เป็นสัตว์ปีกที่มีอายุยาวนานที่สุดในโลก... มันมีอายุยาวนานถึง 70 ปี เมื่อเราเอ่ยถึงมัน ก็คงต้องนึกถึงปีกอันสง่างาม และกรงเล็บที่ทรงพลัง...แต่จะมีใครรู้หรือไม่ว่ามันมีช่วงชีวิตที่เป็น อุปสรรคอันใหญ่หลวงของมันด้วย... นกอินทรีย์พออายุ 40 ปี ปากของมันจะงองุ้ม จะจิกจะกินอะไรก็ทำได้ยาก เล็บมันจะยาวและโค้งงอ...มันจะจับสัตว์กินเป็นอาหารเหมือนเดิม มันก็ไม่อาจจะสามารถทำได้ง่ายและปีกที่งามของมันก็จะเกิดขนปกคลุมจนหนาและหนักที่ทำให้มันบินแต่ละครั้งต้องทำด้วยความยากลำบาก...

ช่วงเวลานี้กินเวลายาวนานถึง 150 วัน หรือ 5 เดือนกว่า... พอมาถึงช่วงนี้ มันมีทางเลือก 2 ทาง ในชีวิต คือ 1. ฆ่าตัวตายเสีย 2. ต้องอดทนและต้องผ่านบททดสอบนี้ไปให้ได้... เมื่อมันเลือกทางเลือกที่ 1.... มันก็สามารถทำได้ด้วยการเอากรงเล็บปาดคอ
ตัวเองจบชีวิตมันลง หรือไม่ก็ทรมานให้ตายไปเอง... แต่ถ้ามันเลือกทางเลือกที่ 2....มันต้องบินขึ้นสู่ภูเขาหินสูงและเคาะปากมันกับหินเป็นร้อยเป็นพันครั้ง เพื่อให้จงอยปากของมัน

หลุดออกมา... หลังจากนั้นมันต้องเคาะเล็บตนเองที่งองุ้มกับพื้นหินที่แข็งๆ ให้เล็บหลุดออกมาทีละเล็บ จนหลุดออกจนหมด...มันต้องจิกขนที่หนาเตอะตรงอก ตรงปีกออกทีละชิ้น ทีละชิ้น... จนขนที่หนาเตอะเหล่านั้นหมดไป... แน่นอนว่ากระบวนการเหล่านี้ต้องกินเวลานานและเจ็บปวดทุกข์ทรมานแสนสาหัส... กระบวนการจะเริ่มอย่างช้าๆและสิ้นสุดลงเมื่อครบ 150 วัน...

เมื่อมันผ่านไปได้... รางวัลของมันคือปากที่จะงอกออกมาใหม่ สวยงามกว่าเดิม... เล็บที่จะงอกออกมาใหม่ เล็บแหลมคมและงออย่างสวยงาม เหมาะแก่การล่าสัตว์หาอาหาร เหมาะแก่การดำรงชีวิต... และของขวัญล้ำค่าอีกอย่าง คือชีวิตที่จะมีต่อไปได้อีก 30 ปี... เป็นชีวิตที่จะมี 30 ปี ที่สง่างามและมีเกียรติ... มันจะบินขึ้นบนท้องฟ้าอีกครั้งด้วยปีกที่ทรงพลังกว่าเดิม...

แต่ถ้าหากว่ามันไม่ผ่านบททดสอบ... มันไม่ยอมทนทุกข์ และไม่ยอมเจ็บเพื่อเอาปากออก และไม่ยอมเจ็บเพื่อจะเอาเล็บตนเองออก และไม่ยอมอดทนที่จะจิกเอาขนที่มีจำนวนมากมายและหนาเตอะออก... เมื่อผ่าน 150 วัน มันจะต้องตายในที่สุด... มีนกอินทรีย์หลายตัวมากที่ผ่านบททดสอบและก็มีจำนวนมหาศาลมากเช่นกันที่ตายใน บททดสอบ 150 วัน...

มนุษย์เราเมื่อเกิดมาแล้ว เราก็ต้องมีทั้งสุขและทุกข์... เมื่อเราเจอเหตุการณ์ที่ทำให้เราต้องเจ็บปวด เราต้องอดทนจนถึงที่สุด เพราะเรารู้ว่าเมื่อเราผ่านมันไปได้...ชีวิตเราย่อมมีสิ่งที่ดีๆ รอเราข้างหน้าแน่นอน... ถ้ามีหลายครั้งที่เราเจ็บเหลือเกิน เราร้องไห้ เราล้มลงทั้งยืน... ขอให้เราอย่าหมดหวังในชีวิต... จงลุกขึ้นสู้อุปสรรคนั้น... อย่าคิดทิ้งบททดสอบเหมือนนกอินทรีย์บางตัวที่ไม่ยอม

ทนเจ็บ ไม่ยอมทนทรมานเพียงชั่วคราว... ช่วงเวลาแห่งความทุกข์มีกันทุกคน แต่มันไม่ได้มีตลอดนิรันดร์...
เมื่อเราผ่านได้มันก็จะหายไปเอง... เหลือทิ้งไว้แต่ความเข้มแข็งของเราที่มีมากกว่าเดิม... อุปสรรคไม่เคยฆ่าใครตาย... อุปสรรคเป็นกำแพงที่มีเพื่อให้เราข้าม เพื่อที่เราจะเติบโต เพื่อที่เราจะแข็งแกร่งขึ้น เพื่อที่เราจะงดงามขึ้น... จงเป็นดั่งนกอินทรีย์ ที่มีชีวิตต่อไปได้อีก 30 ปี ข้างหน้าอย่างภาคภูมิใจ...