เยือน ทุ่งสังหาร จรึงแอ็ก ตอนที่ 3

ตอนที่ 3 ของ จรึง แอ็ก หรือ ทุ่งสังหารแล้วนะคะ ที่จริงที่ทำตอนเยอะๆ ไม่ใช่อยากให้เป็นลูกโซ่นะ

คือส่วนตัวพลอยไม่ชอบอ่านอะไรยาว เหยียด เลย แบ่งเป็นตอนๆดีกว่า กลัวเบื่อ เข้าเรื่องค่ะ !!!

(ต่อจากความเดิมตอนที่แล้ว ต่อจากช่วง ต้นไม้สังหารค่ะ)

ขอแก้ไขจากกระทู้ต้นฉบับค่ะ จากต้นฉบับกล่าวไว้ว่านี่คือไว้ทรมานนักโทษ แต่มันคือ พะองตาล เอาไว้ปีนเก็บตาลค่ะ

เพิ่มเติมค่ะ !! ที่เก็บตาลนี่ส่วนมาก ไม่ได้เก็บเอามากินนะคะ แต่เอาก้านตาลมาปาดคอเหยื่อค่ะ เพื่อเป็นการประหยัดกระสุนปืน

ตรงข้ามกับต้นตาลจะมีตู้กระจกใส่กระดูกที่ขุดค้นพบในช่วงปี 1980

    และมีศาลเล็กๆแขวนสายคล้องข้อมืออยู่ไกล้ๆ ส่วนด้านหลังจะเป็นแอ่งน้ำมีน้ำขัง  บรรยากาศดูร่มรื่น และเรื่องราวที่พ้นผ่านกลับเป็นเรื่องที่โหดร้ายต่อคนกัมพูชาทั้งในอดีตและ ปัจจุบัน  นอกจากไกด์ที่พานักท่องเที่ยวเข้ามาแล้วผมเห็นคนกัมพูชาที่เข้ามา ดูน้อยมากๆ แทบพูดได้เลยว่ามีเพียงไม่กี่คน  คนกัมพูชาทุกวันนี้ คงไม่มีใครอยากพูดถึงเรื่องนี้อีก

ถัดมาอีกหน่อยจะเป็นต้นไม้ใหญ่  ไม่แน่ใจว่าเป็นต้นทองหลางหรือปล่าว   จะ ใช้แขวนลำโพงเพื่อเปิดเสียงให้ดังจุดประสงค์คือกลบเกลื่อนเสียงของเหยื่อผู้ เคราะฆ์ร้ายที่ร้องโอดครวญจากความตกใจ และ ความเจ็บปวด

จากป้ายเขียนว่า Magic Tree มีไกด์กำลังอธิบายให้นักท่องเที่ยวฟังเกี่ยวกับ ต้นไม้ต้นนี้ ข้างๆกันเป็นหลุมฝังศพอีกหนึ่งแห่ง

  มีป้ายเตือนไม่ให้เดินข้ามหลุมฝังศพ แน่นอนคงไม่มีใครคิดที่จะทำแบบนั้นเว้นเสียจากเขมรแดง

หลุมศพที่ยังหลงเหลือมามายหลายหลุม  โดยมีหญ้าเขียวขจีขึ้นโดยรอบ บรรยากาศดูวังเวงและเงียบมาก มองไปรอบๆดูร่มรื่น  ไม่อยากจะคิดเลยว่าอดีตของที่นี่ช่างดูแตกต่างจากสิ่ง ที่เราเห็นในปัจจุบันเหลือเกิน 

  ผมเดินต่อไปไกล้ประตูทางออกหันไปด้านซ้ายมือจะมีMuseumตั้งตระหง่านอยู่มีนักท่องเที่ยวเดินเข้าออกตลอด เดี๋ยวเข้าไปดูว่ามีอะไรข้างใน  

ด้านในจะเป็นการแสดงเรื่องราวต่างๆในยุคเขมรแดงเรื่องอำนาจ มีนักท่องเที่ยวต่างสนใจข้อมูลที่จัดแสดงไว้ด้านใน

เสื้อผ้าของนักโทษ  ซึ่งในความเป็นจริงจะมีซักกี่คนกันที่ได้ใส่ชุดนนี้ใน เมื่อนักโทษส่วนใหญ่ที่เข้ามาผู้คุมจะให้ถอดเสื้อผ้าออกหมดก่อนจะสังหาร

อาวุธที่ใช้สังหารนักโทษจะสังเกตุเห็นว่ามีแทบทุกอย่างจริงๆ เพราะอาวุธพวกนี้กว่าที่นักโทษจะเสียชีวิตจะได้รับความทรมานกว่าการใช้ กระสุนปืน   ขอปิดท้ายด้วยภาพเหล่านี้ครับ  อยากบอกว่าเราโชคดีที่เกิดมาใน แผ่นดินไทยถึงแม้จะมีเหตุการณ์ร้ายๆที่ผ่านมา  แต่ก็ไม่ร้ายเเรงเท่าเพื่อน บ้านของเราอย่าง  กัมพูชา เมื่อเกิดการแบ่งฝักแบ่งฝ่ายแบ่งพวก ยิ่งมีความรุนแรง ยิ่งสร้างความเกลียดชังต่อฝ่ายตรงข้าม   

                          ไม่อยากให้ประชาชนมาเป็นเครื่องมือของนักการ เมือง ในการแบ่ง สี แบ่งพวกพ้อง    สีแดง เหลือง น้ำเงินก็คนไทยด้วยกัน   ดูเรื่องราวของประเทศเพื่อนบ้านแล้วกลับมาดูบ้าน เรา   เพื่อเป็นอุทาหรณ์เตื่อนสติให้ระลึกว่าคนชาติเดียวกันอย่าง กัมพูชา ยังฆ่ากันได้ขนาดนี้  หากมีไทย เหลืองไทยแดง โดยประชาชนตกเป็นเครื่องมือของนักการเมือง  ความรุนแรงที่เราไม่คาดคิดอาจ เกิดขึ้นก็เป็นได้   

                         สาเหตุที่ผมมาทำงานที่กำพูชา เพราะในปี 2010 ที่เมื่องไทยมีการประท้วงอย่างรุนแรง  โรงแรมที่ผมทำงานอยู่แถวสุทธสารต้อง ลดเงินเดือนพนักงานลงครึ่งหนึ่งเพราะไม่มีลูกค้า ไม่เว้นแม้แต่ผม เพราะรายได้ของโรงแรมมาจาก ทัวร์นักท่องเที่ยว ชาวจีน และชาวไต้หวันเป็นส่วนใหญ่
                     
                        มาอยู่ที่นี่ก็ได้รู้ได้เห็นเรื่องราวมากมายเป็น การเปิดประสบการณ์ในต่างแดนครั้งแรก คนที่นี่นิสัยใจคอคล้ายคลึงคนไทยมาก ผมถึงอยู่ได้มาจนวันนี้   แต่ก็คงหาทางกลับไปเมืองไทยถาวรเพราะคิดถึงลูก เมียที่อยู่เมืองไทย  ขอบคุณทุกๆท่านที่ติดตามตั้งแต้กระทู้เเรกจนมาถึง กระทู้นี้ สวัสดีครับ 

ขอบคุณพี่ Gripphen33 ที่หาเนื้อหาสาระดีๆมาให้อ่านค่ะ