สาวบาร์ใจบุญ นางฟ้าของหมาจร

ภายใต้โรงเรือนไม้ ซึ่งกั้นเป็นคอกบนพื้น ที่รกร้างท้ายซอยลึกแห่งหนึ่งในเมืองกรุง ผู้หญิงคนหนึ่ง ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นด้วยเสียงของสุนัขกว่าครึ่งพันชีวิต นั่นเป็นสัญญาณว่า เธอจะต้องมาให้อาหารพวกมันแล้ว ทุกๆ เช้า....ฟ้า-ฟารีดา เยาวะนิจ หญิงใจบุญคนนี้ จะต้องดูแลสุนัขจรจัด ซึ่งเธออุปการะไว้ไม่ต่ำกว่า 500 ตัว หลายคนอาจจะคิดว่า เธอคงเป็นเศรษฐีนี หรือมีรายได้มากโข จึงได้รับเลี้ยงเพื่อนสี่ขามากมายขนาดนี้


หากแต่ความจริง คือสิ่งตรงกันข้าม เธอเป็นเพียงแค่สาวบาร์ ที่ทำงานตอนกลางคืนคนหนึ่งเท่านั้นเอง ซึ่งนับว่าน่าแปลก ที่สาวบาร์คนหนึ่ง ต้องมารับผิดชอบสุนัขจรจัดกว่า 500 ชีวิตเช่นนี้ ทั้งที่ตัวเธอเองก็ทำงานหาเลี้ยงชีพไปวันๆ ซึ่งความจริงแล้ว เธอชอบให้อาหารสุนัขจรจัดหิวโซมาตั้งแต่เด็กๆ เพราะรู้สึกสงสาร แต่จุดเริ่มต้น ที่ทำให้เธอเริ่มลงมือดูแลสุนัขจรจัดอย่างจริงๆ จัง ๆ เกิดขึ้นเมื่อหมาในละแวกคอนโดที่เธอเคยอาศัยอยู่ ได้สร้างปัญหาให้ชาวบ้าน เธอจึงจ้างให้คนจับพวกมันไปฝากที่วัด และไปให้อาหารพวกมันเป็นประจำ แลกกับการช่วยล้างห้องน้ำ กวาดลานวัด และจ่ายเงินให้วัดเป็นการตอบแทน แต่แล้ววันหนึ่ง เธอก็พบว่า พวกมันถูกวางยาเบื่อ

เมื่อไม่สามารถนิ่งดูดาย กับชีวิตจรจัดของสุนัขเหล่านี้ได้ ประกอบกับหาบ้านเช่าแห่งใหม่ได้ สาวบาร์ผู้ใจบุญคนนี้ ได้อพยพสุนัขราว 20-30 ตัวมาเลี้ยงดูเอง แต่เธอก็ต้องเปลี่ยนที่อยู่ใหม่อีกถึง 3-4 รอบ เพราะสุนัขจำนวนมาก ได้สร้างความรำคาญให้เพื่อนบ้าน จนได้เจอสถานที่ที่ห่างไกลผู้คน อยู่ในซอยลึก ล้อมรอบด้วยดงหญ้าเวิ้งว้าง ทางเข้าเป็นดินลูกรัง น้ำไฟเข้าไม่ถึง แต่ ฟ้า ก็ยอมเสี่ยงที่จะอาศัยอยู่ที่นี่ เพื่อให้สุนัขจรจัดได้มีที่อยู่อาศัยเช่นกัน แต่ทว่ายิ่งพื้นที่กว้างขึ้น คนก็ยิ่งนำสุนัขมาฝากเธอเลี้ยงมากขึ้นเช่นกัน เธอบอกว่า หลายคนเห็นสุนัขจรจัดข้างทางก็สงสาร เลยเก็บมาให้เธอเลี้ยง ฟ้า ตัดพ้อว่า พวกเขาสงสารแต่สุนัข ไม่สงสารเธอเลย ขณะที่อีกหลายคน นำสุนัขที่เคยเลี้ยงไว้มาให้เธอ เพราะเห็นว่า สุนัขแก่แล้วบ้าง ป่วยแล้วบ้าง ขี้เหร่บ้าง เพราะบางคนรักแต่สุนัขที่สวยๆแต่ ฟ้ากลับมองว่า ถ้าเป็นแบบนั้น เธอไม่เรียกว่าเป็นความรัก

ความใจดีมีเมตตาของ ฟ้า ฟารีดา อาจเป็นเพราะเธอเคยเป็นเด็กหญิง ที่ขาดความรักความอบอุ่นมาตั้งแต่ยังเล็กๆ ทำให้เธอต้องเผชิญชะตากรรมระเหเร่ร่อน ตามผู้เป็นพ่ออยู่เรื่อยๆ เธอจึงไม่มีวุฒิการศึกษา เพราะต้องเปลี่ยนโรงเรียนทุกครั้ง ที่ต้องย้ายตามพ่อ กระทั่งในวัย 16 ปี สาวคนนี้ได้แต่งงานกับผู้ชายดีๆ คนหนึ่ง แต่แล้วเมื่อบริษัทของสามีต้องปิดตัวลง ฟ้า ซึ่งไร้วุฒิการศึกษา ไม่สามารถหางานทำได้ สุดท้ายจึงต้องลงเอยที่อาชีพสาวบาร์ อาชีพนี้ทำให้ ฟ้า หลงผิดไปกับแสงสีเสียง และคำหวานของหนุ่มๆ ที่มาเที่ยว ในที่สุด ฟ้า ได้บอกเลิกสามี เพื่อหวังจะไปอยู่ในโลก ที่เต็มไปด้วยความสุขกับชายหนุ่มคนอื่น แต่ทุกอย่างก็เป็นเพียงภาพลวงตา ชีวิตที่เกือบจะพังพินาศในช่วงหนึ่ง ไม่ได้ทำให้ ฟ้า ทำตัวสำมะเลเทเมา แต่เธอเลือกที่จะแบ่งปันความรักให้สุนัขจรจัด ที่ไร้คนเหลียวแลเหล่านี้ โดยตั้งใจว่า จะเลี้ยงพวกมันจนกว่าเธอจะตาย

ทุกๆวัน เธอต้องตื่นขึ้นมาตอนตี 5 ครึ่ง เพื่อเลี้ยงดูลูกๆ ของเธอ ทั้งให้อาหาร อาบน้ำ ทำความสะอาดคอกสุนัข เธอสามารถจดจำพวกมันได้หมดทุกตัว ตัวไหนป่วย ตัวไหนพิการ หรือตัวไหนถูกส่งมาในสภาพที่ย่ำแย่ เธอจะแยกไว้ เพื่อดูแลเป็นพิเศษ และเอาใจใส่พวกมันอย่างเต็มกำลัง ที่สาวบาร์คนนี้จะทำได้ และหลายตัวก็มีอาการดีขึ้น ภายใต้สองมือที่เธอดูแลอยู่ แม้แต่เรื่องอาหาร เธอก็ใส่ใจไม่แพ้เรื่องอื่น เพราะรู้ดีว่า หากให้แต่อาหารเม็ดอย่างเดียว พวกมันคงจะเบื่อ บางมื้อจึงได้ทำเมนูพิเศษ อย่างข้าวต้มกระดูกหมู ที่ต้องต้มทีละ 10 กระทะใหญ่ๆ และจ้างคนมาช่วย แต่หากวันใด ฟ้า ได้ทิปจากแขกมากหน่อย เธอก็จะจัดการเลี้ยงกองทัพสี่ขาด้วย พะโล้ ที่ต้องลงทุนจ้างคนแถวบ้านมาทำให้ พร้อมกับซื้อวัตถุดิบหลายพันบาท ซึ่งก็ทำให้พวกมันอิ่มเอมไปไม่น้อย กับมื้อสุดพิเศษ

สำหรับเงินบริจาค ที่สาวบาร์ใจบุญได้มาก็นำมาเป็นค่าใช้จ่ายเลี้ยงดูสุนัข ทั้งค่าอาหารวันละ 5 กระสอบ ค่ายากันยุง แป้งโรยเห็บหมา นม เงินเดือนให้น้องสาว-น้องสะใภ้ ที่มาช่วยดูแล ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่ารักษาพยาบาล และค่าใช้จิปาถะ ที่ดูแล้วเกินตัวของสาวบาร์คนนี้ นั่นจึงทำให้เธอพยายามส่ง SMS ไปตามรายการต่างๆ เพื่อขอรับบริจาคจากคนรักสุนัขทั้งหลาย แต่หากวันใดมีเงินไม่พอ เธอก็จำเป็นต้องไปกู้หนี้ยืมสินมาเป็นค่าใช้จ่าย สำหรับหลายร้อยชีวิต ซึ่งปัจจุบันเธอได้นำเงินที่ได้รับบริจาค ไปซื้อที่ดินที่กาญจนบุรี และย้ายสุนัขทั้งหมดไปอยู่บ้านหลังใหม่ ซึ่งมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น

แต่สิ่งที่น่าเศร้าใจก็คือ ทุกครั้งที่เธอได้ออกประกาศขอรับบริจาคตามสื่อ สิ่งที่เธอมักจะได้กลับมามากกว่าเงินบริจาคก็คือ สุนัขจำนวนมาก ที่มีคนนำมาปล่อยให้เธอเลี้ยงมากขึ้น ซึ่งเธอก็รับเลี้ยงพวกมัน เพราะคิดว่าทำดีต้องได้ดี 

Credit รายการคนค้นฅน ตอน “นางฟ้าของหมาจร”