คาถากันผีที่ดีที่สุดของพระพุทธเจ้า

น  จ  ขุททัง  สมาจเร  กิญจิ  เยน  วิญญู  ปเร  อุปวเทยยุง  ไม่พึงประพฤติตนเป็นคนมักกินที่เป็นเหตุให้วิญญูชนติเตียนได้

สุขิโน  วา  เขมิโน  โหนตุ,  สัพเพ  สัตตา  ภวันตุ  สุขิตัตตา,   เย  เกจิ  ปาณภูตตฺถิ,   ตสา  วา  ถาวรา   วา  อนวเสสา  ขอสัตว์ทั้งหลายทั้งปวง  ทั่วทุกหมู่ ทั่วทุกภพจบจักรวาฬ  จงเป็นผู้มีความสุข  มีความเกษมสำราญ  ปลอดโปร่งใจ  มีตนถึงแล้วซึ่งความสุข จะเป็นสัตว์มีชีวิต  อย่างใด ๆ  ก็ดี    

ตสา  วา  เป็นผู้มีสติความเป็นไปหวาดเสียวหวั่นไหวไม่มั่นคงก็ดี  

ถาวรา   วา  เป็นผู้มีจิตมั่นคงหนักแน่นก็ดี  

อนวเสสา  ทั่วหน้าไม่มีเหลือ  

ทีฆา  วา  เย  มหันตา  วา  มัชฌิมา  รัสสกา  อนุกถูลา  สัตว์เหล่านั้น  มีร่างกายยาวก็ดี  มีร่างกายใหญ่ก็ดี  มีร่างกายเป็นปานกลางก็ดี  มีร่างกายสั้นก็ดี  มีร่างกายละเอียดและหยาบก็ดี  

ทิฏฐา  วา  เย  จ   อทิฏฐา  เย  จ    ทูเร  วสันติ  อวิทูเร  สัตว์เหล่านั้น  เราจะได้เคยเห็นรู้จักกันแล้วก็ดี ยังไม่เคยพบเห็นรู้จักกันก็ดี  อยู่ในที่ใกล้ก็ดี  อยู่ในที่ไกลก็ดี   

ภูตา  วา  สัมภเวสี  วา  สัพเพ  สัตตา  ภวันตุ  สุขิตัตตา  สัตว์ทั้งหลายเหล่านั้น  เป็นผู้เกิดแล้วก็ดี  เป็นผู้ยังเป็นอทิสมานกายยังแสวงหาที่เกิดอยู่ยังหาที่เกิดมิได้ก็ดี  ขอสัตว์ทั้งหลายเหล่านั้นทั้งหมด  จงเป็นผู้มีตนถึงแล้วซึ่งความสุขเถิด  ขออย่างได้เป็นผู้มีความทุกข์เลย

 น ปโร  ปรัง  นิกุพเพถ  นาติมัญ...ถ  กัตถจิ  นัง  กิญจิ  ขอบุคคลอื่น  จงอย่ากระทำความข่มเหงเบียดเบียนบุคคลอื่นเลยและขอใคร ๆ  อย่าพึงดูหมิ่นเหยียดหยามบุคคลอื่นสัตว์อื่นในที่ไหน ๆ เลย

พยาโรสนา  ปฏีฆสัญญา  นาญญมัญญัสส  ทุกขมิจเฉยย  ขอสัตว์ทุกหมู่เหล่าอย่าได้ปรารถนาความทุกข์แก่กันเลย  เพราะมีจิตคิดประทุษร้ายกันอย่างใดอย่างหนึ่ง  หรือแม้จะมีสัญญาความเคียดแค้นหมายมั่น  กำหนดจดจำความที่กระทบกระทั่งอันใดอันหนึ่งแก่กันก็ดี

มาตา  ยถา  นิยัง  ปุตตัง   อายุสา  เอกปุตตมนุรักเข  เอวัมปิ  สัพพภูเตสุ  มานสมฺภาวเย  อปริมาณัง มารดาถนอมบุตรคนเดียวผู้เกิดในตนด้วยยอมพร่าชีวิตได้ฉันใด พึงเป็นผู้มีจิตเมตตาในใจไม่มีประมาณในสัตว์ทั้งปวง แม้ฉันนั้น

เมตตัญจ  สัพพโลกัสมิง  มานสัมภาวเย  อปริมาณัง  อุทธัง  อโธ  จ  ติริยัญจ  อสัมพาธัง  อเวรัง  อสปัตตัง  บุคคลพึงเจริญเมตตามีในใจไม่มีประมาณไปในโลกทั้งสิ้น  ทั้งเบื้องบน  เบื้องต่ำ  เบื้องเฉียง  เป็นธรรมอันไม่คับแคบ  ไม่มีเวร  ไม่มีศัตรู

กาเมสุ  วิเนยย  เคธัง  น  หิ  ชาตุ  คัพภเสยยัง  ปุนเรติ  พึงกำจัดพึงตัดเสียซึ่งความหยั่งลง  ความคิดอยู่ในกามารมณ์ทั้งหลาย  พึงเป็นผู้ไม่เข้าถึงความเป็นคัพเภเสยยกสัตว์  คือ  เป็นผู้เกิดอีก  ได้แก่ถึงที่สุดแห่งทุกข์  ในอวสานดังนี้ฯ

กรณียเมตตสูตร  ที่สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสเทศนามาแต่เบื้องต้น  ทรงสั่งสอนภิกษุบริษัทผู้มุ่งหมาย  ประโยชน์เพื่อประพฤติปฏิบัติให้ลุถึงที่สุดแห่งความสงบระงับคือพระนิพพาน  โดยทรงสอนให้เป็นผู้ฉลาดในประโยชน์  เมื่อมีจิตมุ่งหมายที่จะประพฤติปฏิบัติให้ลุถึงที่สุดแห่งทุกข์แล้ว  พึงเป็นผู้มีคุณสมบัติบำเพ็ญกรณียกิจนั้น ๆ  ด้วยคุณลักษณะเป็นลำดับ ๆ  ไป  แต่ข้อสำคัญให้เป็นผู้มีเมตตากรุณาแก่สรรพสัตว์ไม่มีประมาณ  อันเป็นส่วนแห่งอัปปมัญญาพรหมวิหารธรรมคือ  ปรารถนาความสุข  ปรารถนาที่จะช่วยบำบัดทุกข์ของคนทั้งหลายสัตว์ทั้งหลายทั่วหน้า  และในลำดับสุดท้าย  ทรงสอนให้เป็นผู้มีศีลมั่นคงอยู่ในศีลธรรมปฏิบัติ  โดยไม่ให้เข้าไปถึงเข้าอิงอาศัยทิฏฐิ  คือ  ความยึดมั่นถือมั่นด้วยประการต่าง ๆ  ให้มุ่งหมายแต่ความประพฤติปฏิบัติเป็นการสำคัญ  และความปฏิบัตินั้นให้ถึงพร้อมด้วยทัสสนะคือปัญญาญาณ  ดวงตาที่เห็นด้วยปัญญารู้สภาวะของสังขารอันเป็นไปตามจริงอย่างไร  แล้วปล่อยวางความยึดมั่น  ด้วยประการทั้งปวง  กำจัดหรือนำความหยั่งลงในเบญจพิธกามคุณารมณ์อันเป็นบ่วงคล้องใจให้ติดอยู่ออกเสียได้ด้วยประการทั้งปวง  และในที่สุดทรงแสดงถึงผลแห่งความปฏิบัติ ไม่ต้องเข้าถึงความเป็นคัพภเสยยกสัตว์  คือ สัตว์ผู้จะนอนในครรภ์อีกต่อไป  ได้แก่ถึงที่สุดแห่งทุกข์ในอวสาน