เรื่องขำๆ แต่จริงในสิงคโปร์

                 คำที่คุณจะได้ยินแน่ๆ รับประกันเลยว่าถ้าคุณรู้จักคนสิงคโปร์จะต้องเจอแบบนี้แน่นอน ตั้งใจอ่านหน่อยละกัน เพราะมันยาว แต่ก็ซ่อนขำๆไว้มากมาย

- คนที่นี่ชิดซ้าย จะขึ้นบันไดเลี่อน ข้ามถนน ขับรถชิดซ้ายหมด แต่ฮ่องกงชิดขวา  มาแรกๆก็ชิดขวา  คนที่นี้บอกว่าคนอื่นเห็นแว๊บแรกก็รู้เลยว่าไม่ใช่คนสิงคโปร์  เพราะที่นี่เค้าชิดซ้ายกัน สรุป เราคนไทย ยืนตรงกลางซะเลย - คนที่นี่ 30% มีรอยสัก  แม้แต่พนักงานในออฟฟิตก็ตาม  คุณจะเห็นรึป่าวก็เท่านั้นเอง เคยพูดกับเพื่อนคนนึงว่า ดีนะเนี้ยยูไม่มีรอยสัก มันแหวกเสื้อเชิ้ตให้ดูที่หน้าอก เสือพาดมาตัวบักเอ๊ก (- -") และตัวเลขจะพุ่งไปถึง 80% ถ้าคุณไปที่อโคจร  - คนที่นี่ครึ่งต่อครึ่งสูบบุหรี่  ผู้หญิงสูบบุหรี่หรือไม่สูบบุหรี่ไม่ได้เป็นตัวชี้วัดความดีความงามอะไรอีกต่อไป และตัวเลขจะพุ่งไปถึง100% ถ้าคุณไปที่อโคจร จึงขอแนะนำให้สูบบุหรี่ไปด้วยเลยจะดีกว่า หากแต่บุหรี่ที่นั่นแบบถูกที่สุดซองละสองร้อยเงินบาทไทย (- -") จึงขอแนะนำใหม่ว่า ขอบุหรี่ชาวบ้านมาดูดจะดีที่สุด - คนที่นี่ไม่รู้จักกัน  แค่ถือบุหรี่ เดินเข้าไปหา  ไม่ต้องพูดอะไรออกมาสักคำ  เค้าก็พร้อมจะหยิบยื่นไมตรีด้วยการจุดบุหรี่ให้คุณทันที น้ำใจดีๆยังมีให้เห็น และถ้าคุณอยากตอบแทนน้ำใจด้วยการซื้อบุหรี่ไปฝากเพื่อนที่สิงคโปร์  คุณสามารถนำบุหรี่เข้าสิงคโปร์ได้หนึ่งซองถ้วน!!  หาไม่แล้วโดนเสียค่าปรับอ้วกแตก   - คนที่นี่ไม่ค่อยพูดว่าขอโทษ  แต่คำว่าขอบคุณยังได้ยินเรื่อยๆ - ที่นี่เกย์น้อยมาก  ไม่แน่ใจว่าเพราะมันผิดกฏหมายที่นู่นรีป่าว (ไม่ฮา กฏหมายที่นั่นเยอะจนน่าเกลียด) แต่มีแน่นอน เห็นดูดปากกันอยู่ที่วิโว่ซิตี้ และขณะเดียวกัน ประชากรเลสเปี้ยนที่นี่ก็สูสีกับเกย์ ไปเที่ยวทีไรเจอตลอด และหล่อด้วย - คนที่นี่ตามท้องถนน หน้าไม่ได้เรื่องเลย อัตราส่วนคนหน้าตาดีต้องเรียกว่า 1:10 และหน้าตาดีที่ว่านี่คือต้องมาตรฐานง่อยๆแล้วนะ  ถ้าชอบสไตล์ดาร์คทอล  คุณมาสิงคโปร์คงเหมือนกับนรก มลภาวะทางสายตาทั้งนั้น แต่ตัวเลขจะกลายเป็นครึ่งต่อครึ่งทันทีถ้าคุณไปถูกย่าน  แนะนำบัตเตอร์แฟค  ผับตรงข้ามรร.ฟูเลอตัน เด็ดๆเพียบ - ผู้หญิงที่นี่อาจจะไม่ได้สวย  แต่หุ่นดีมาก  เห็นแล้วกระอักโปรตีน เธอกินอะไรมานะช่างน่า.... และผู้หญิงที่นี่ก็ไม่ได้ตัวสูงเหมือนกัน  แต่ผู้ชายที่นี่ตัวเตี้ย  ผลออกมาก็คือตัวพอๆกัน ค่าเฉลี่ยน่าจะอยู่ที่ 160-170เท่านั้นเอง สูงๆนี่เดาไว้ก่อนเลยว่าไม่ใช่คนสิงคโปร์ - ผู้ชายที่นี่ก็ใช่ย่อย ถึงจะเตี้ยแต่เตี้ยคุณภาพ กล้ามเป็นกล้าม หุ่นดีกันเกือบทุกคน - คนสิงคโปร์ไม่ค่อยกินน้ำเปล่า  แล้วส่วนใหญ่ก็ไม่กินน้ำเย็น  ถ้าขอ"ปิงสุ่ย" (ภาษาจีนแปลว่าน้ำเย็น) นี่เดาไว้ก่อนเลยว่าคนไทยแน่นอน - "หงหนิ่ว"(กระทิงแดง) ขายดีมากกกกกกกกกกกกก  ไปทีไหนก็มี เป็นหนึ่งในมิกเซอร์ที่พบเห็นได้ตลอดทั้งวัน นั่นรวมถึงเสื้อกระทิงแดงด้วย  เจอทุกวัน  ทุกวันจริงๆ อย่างน้อยวันละครั้งก่อนนอน - คนขับรถแท๊กซี่ที่นี่ทุกคนที่เจอเคยมาเมืองไทย  และส่วนใหญ่มาเมืองไทยอย่างน้อยปีละครั้ง  พูดไทยได้กันนิดๆหน่อยๆ   - สิงคโปร์ไม่ได้สะอาดเพราะคนที่นี่เป็นคนสะอาด  แต่สะอาดเพราะมีคนมาทำความสะอาดให้ (ถ้าบ้านเราก็คนกวาดถนนดีๆนั่นเอง) - แท๊กซี่แบบทั่วไปจะยี่ห้อฮุนได (อารมณ์โลโม่บ้านเรา) และมีให้เลือกตั้งแต่โตโยต้าไปจนถึงเบนลีย์  เมอซิเดส  หรูขาดใจ แต่กรุณาหลีกเลี่ยงแท๊กซี่หลังเที่ยงคืน  เพราะคุณจะโดนชาจเพิ่ม 40% โดนมาแล้ว  ไม่ต้องแว๊กซ์หน้าแข้งไปเลยทั้งเดือน - ที่นี่มี little thailand อยู่ที่ห้างเก่าชื่อ "โกลเด้นท์ไมล์" สภาพเหมือนเอาห้างร้างยุคสงครามโลกมาดัดแปลง  อับๆเก่าๆ และเหม็นมาก  แต่อยู่ได้ไม่เกินครึ่งชม.ก็ต้องขอลารบ - อาหารมื้อที่ถูกที่สุดที่เคยกินมาจานละสามเหรียญ (เจ็ดสิบบาทไทย) น้ำที่ถูกที่สุดคือเอเวียง (สี่สิบบาทไทย) มื้อนึงถ้าประหยัดๆก็จะอยู่ที่ห้าเหรียญ - ลิตเติ้ลอินเดีย เป็นย่านที่ทำให้รู้ว่าสิงคโปร์ไม่ได้เพอรเฟคไปซะทุกเรื่อง   ขยะตามถนนพอมีให้เห็นบ้าง  ส่วนห้างมุสตาฟาที่แสนจะโด่งดัง  ไปแล้วหายใจไม่ออก  ไม่เข้าใจอยู่กันไปได้ยังไง - สิงคโปร์ไม่มีของเถื่อน  เพราะรัฐบาลทำให้มันถูกกฏหมายหมด  โต๊ะบอลถูกกฏหมาย  คาสิโน่ถูกกฏหมาย  ซ่องถูกกฏหมาย (โอ้ มายก๊อต) - คุณอ่านไม่ผิด ที่นี่มีโสเภณีให้บริการอย่างถูกกฏหมายที่ย่านเรดไลน์ "เกลั๊ง" ไม่อยากจะเชือก็ต้องเชื่อ รัฐบาลเค้าแนวมากไหมล่ะ - ที่นี่ไม่มียุง  ไม่ใช่เพราะว่ายุงบินผ่านตม.สิงคโปร์ไม่ได้  แต่เพราะว่าที่นี่ไม่อนุญาตให้คุณเพาะลูกน้ำเป็นสัตว์เลี้ยง  บ้านไหนปล่อยน้ำขังให้ยุงมาเพาะพันธุ์  โดนปรับหลังอาน (ใครมันจะไปเลี้ยงล่ะ) และถึงที่นี่จะไม่มียุง  แต่ไอตัวที่เหลือมีหมด!!  จึงไม่ต้องห่วงว่าท่านจะต้องเหงาปาก  โดยเฉพาะแมลงวันนี่ เข้าใจว่าน่าจะเป็นพันธุ์มาดากัสก้า  ...จะอ้วนกันไปไหน เพราะมันตัวใหญ่มว๊ากๆๆๆๆๆๆ     - ที่นี่ไม่มีของเก่า  ไม่มีบ้านเก่า  เพราะเค้าบังคับให้ทาสี  ไม่มีรถเก่า เพราะเค้าไม่อนุญาติให้คุณใช้รถเกินสิบปี  ถ้าจะใช้ก็ต้องเจอค่าปรับอันโหดร้ายซะจนซื้อใหม่ยังดีกว่า   - ที่นี่รถเยอะกว่าที่คิดไว้  เยอะกว่าฮ่องกง  ทั้งๆที่การคมนาคมเค้าเจ๋งโคตร คุณสามารถวางแผนการเดินทางแบบคลาดเคลี่อนไม่เกิน 5% ก่อนออกจากบ้านได้ทุกวัน ไม่ว่าคุณจะไปที่ไหนก็ตาม แต่ถึงรถจะเยอะแค่ไหน ก็ไม่มีรถติด เว้นแต่ช่วงหน้าเทศกาล    - ประเทศสิงคโปร์ไม่มีที่ดินเพาะปลูกอาหาร เพราะมีพื้นที่จำกัด จำต้องนำเข้าซะส่วนใหญ่ แต่ก็มีอุตสาหกรรมผลิตแปรรูปอาหาร แต่วัตถุดิบก็นำเข้าเหมือนกัน   - ที่ดินในสิงคโปร์แพงมากกกกกกกกกกกกกก คนที่จะซื้อที่ดินที่นี้ จะต้องรวยเวอร์ ขนาดคนสิงคโปร์เองยังไม่มีบ้านเป็นของตัวเองเลย จำต้องเช่าคอนโดซะส่วนใหญ่ และรัฐบาลก็มีนโยบายจำกัดพื้นที่ด้วย เพราะฉะนั้น ตัวตึกจะไม่กระจายออกรอบนอก แต่จะมาแทนที่โดยการแข่งกันสร้างต่อๆขึ้นสูงเสียดฟ้าที่เห็นกันในทุกวันนี้ - และรถสปอร์ตเยอะมาก  ทั้งๆที่นี่ภาษีนำเข้ารถบ้าบอคอแตกสุดๆ ใครมีรถเดาไว้ก่อนเลยว่า  มีอันจะกิน  และถ้าคุณขับรถนิชมากๆที่นี่  คุณจะได้รับสิทธิพิเศษในการจอดรถ  - แต่รถกลับไม่ใช่ดัชนีชี้วัดความร่ำรวย  ตัววัดของจริงอยู่ที่"เคหะสถาน" บ้านนั่นเอง - 80% ของคนสิงคโปร์อยู่บ้านของรัฐบาล เรียกว่า HDB แต่บ้านเอื้ออาทรที่ว่านี่ไม่ได้ราคาเอื้ออาทรแต่อย่างใด  คนที่นี้บอกว่าสตาร์ทที่ห้าล้านบาทไทย  อันนี้แบบเล็กโคตรรรรรรเท่ารูหนู  แล้วก็อยู่ในย่านห่างไกลความเจริญสุดขีด เดินทางขั้นต่ำ 45 นาที - และไอ 20% ที่เหลือ  คือผู้ที่มีอันจะกินอย่างแท้จริง  อยู่คอนโดบ้าง บ้านเดี่ยวบ้าง  อันนี้คือโคตรอภิมหารวย  เพราะขนาดคนอยู่ HDB  ยังเห็นบีเอ็มเมอซิเดสจอดกันให้รึ่ม - ไม่น่าสงสัยว่าทำไม คนสิงคโปร์ เมื่อเริ่มรู้จักเค้าจะถามเลยว่าบ้านอยู่ไหน  ขับรถอะไร  ทำงานอะไร  บางคนลามปามกันไปถึงเงินเดือน  คนที่นี่ใจกล้ามากๆที่จะพูดถึงเรื่องฐานะ ความเป็นอยู่ เพราะคนที่นี่มี "มาตรฐาน" วัดความเหมาะสมในการคบหา และมาตรฐานที่ว่าก็คือ "เงิน" นั่นเอง   - คนที่นี่ไม่ได้เป็นระเบียบเรียบร้อยอะไรขนาดนั้น  ส่วนตัวคิดว่าคนฮ่องกงดูมีการศึกษากว่าสิงคโปร์ซะอีก  สิงคโปร์จะอยู่กึ่งกลางระหว่างมาเลย์กับฮ่องกง  แอบข้ามถนนตอนไฟเขียวบ้างอะไรบ้าง  - ตำรวจที่นี่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า  เพราะส่วนใหญ่จะนอกเครื่องแบบ!! - เกือบทุกๆที่ในสิงคโปร์จะเอาทุกอย่างลงดินหมด  ดูแล้วเหมือนมนุษย์ปลวกมดยังไงก็ไม่ทราบ  แต่ก็ดีเหมือนกัน ไม่ร้อน - 80% คนสิงคโปร์จะจบยูจากออสเตเรีย  อาจจะส่วนตัวไปหน่อย  แต่เท่าที่รู้จัก จบกันมาจากออสทั้งนั้น - เพราะการเข้าเรียนระดับมหาวิทยาลัยที่สิงคโปร์เป็นเรื่องหินมากค่ะ  ไม่ได้มีเปลวเทียนให้แสง รามคำแหงให้ทางแบบบ้านเรา - ซุปเปอร์ที่นี่เอารถเข็นกลับบ้านได้ แต่ต้องนำมาคืนด้วย เพราะเขานับจำนวนและด้วยทั่วประเทศติดตั้งด้วยกล้องวงจรปิด ถึงคุณขโมยก็ไม่รอดอยู่ดี - เกือบทุกร้านจะมีบัตรสะสมแต้ม  ไม่ก็บัตรสมาชิก เห็นแล้วปวดหัวมาก ไม่เข้าใจว่าทำไมพวกเขาจะสามัคคีกันรวมตัวสร้างบัตรเดียวกันไม่ได้ - การพักผ่อนในเกมส์เซนเตอร์เป็นเรื่องแม้ว่าคุณจะแก่แล้วก็ตาม   - ถึงสิงคโปร์จะเป็นประเทศประมูลกำหนดราคาน้ำมันดิบเป็นอันดับต้นๆของเอเชีย แต่ภาษีราคาน้ำมันแพงมหาโหด คนสิงคโปร์ยอมลงทุนข้ามประเทศไปเติมน้ำมันกันถึงชายแดนมาเลเซียเลยทีเดียว เพราะน้ำมันที่นี้ถูกกว่าประเทศตัวเองอีก แล้วขับเข้าสิงคโปร์เพื่อไปขับรถชิลๆต่อไป   - หมากฝรั่งเป็นขนมต้องห้ามของที่นี่ (ไม่ใช่ไม่ให้นำเข้า หมายถึงเคี้ยวต้องให้ถูกที่ และทิ้งให้ถูกที่ด้วย) มิฉะนั้น ถ้าเจอตำรวจเมื่อไร ค่าอาหารที่จะไปกินในวันนั้น โดนตำรวจปรับไปเรียบร้อยโรงเรียนจีน และตำรวจของที่นี้ เหมือนมันจะมีประตูไปที่ไหนก็ได้ของโดราเอมอนเลยอ่ะ คุณทิ้งขยะไม่เป็นที่ แล้วเดินจากตรงนั้นไป ไม่เกิน 10 นาที ตำรวจโผล่ออกมากระชากคุณทันที เหมือนปรากฎตัวต่อหน้าคุณด้วยเวทมนต์ยังไงอย่างงั้นเลย รู้มาที่หลัง อ๋อ ที่แท้กล้องวงจรปิดตัวดีนี่เอง ติดกันได้ทั่วประเทศเหมือนเงาตามตัว (มิน่าอาชญากรรมถึงน้อยมากกกก)   - ตำรวจที่นี้รับสินบนน้อยมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เรียกว่าหาไม่พบตำรวจนิสัยแบบนี้เลยก็ว่าได้ คอปรัปชั่นเป็นภัยระดับชาติของที่นี้เลยทีเดียว คุณยัดเยียดเงินให้ตำรวจที่นี้ นอกจากเขาจะไม่รับ คุณอาจจะเจอข้อหาอีกกระทง นั้นก็คือ "ข้อหายัดเยียดสินบนแก่เจ้าหน้าที่" ซวยไม่รู้จบแน่ๆ (ตำรวจเมืองไทยเอาแบบนี้บ้างสิ) - ที่นั่นมีการผูกขาดสัมปทานมือถืออยู่สองเจ้า  คือซิงเทลกับสตาร์ฮับ ทุกวันนี้ยังบอกไม่ได้ว่าอะไรดีกว่ากันทั้งๆที่ใช้มาทั้งคู่แล้ว เพราะเปลืองพอๆกัน รับสายอะไรก็เสียตังค์ - คนที่นี่น่าสงสารมาก มีมือถือให้ใช้อยู่แค่สองยี่ห้อ คือไอโฟนกับแบลคเบอรี่ (น่าสงสารยังไง ยี่ห้อก็บ่งบอกแล้วว่าไฮโซขนาดไหน)  - คนที่นี่ส่งแมสเซสอย่างบ้าคลั่ง มากกว่าการสื่อสารใดๆ บางทีพี่น้องอยู่คนละห้องกัน ส่งแมสเซสคุยกันก็มี เพราะมันส่งฟรี นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมคนสิงคโปร์ที่รู้จักทุกๆคน  กดแมสเซสแบบแทบไม่ต้องมองแป้นพิมพ์ และกดเร็วมาก   - คนที่นั่นให้ความสำคัญกับการกินมากๆ  และไม่กินของเหลือ  เหลือคือทิ้งอย่างเดียว และไม่มีขอทานแบบบ้านเรา   - เชื่อไม่เชื่ออยู่ที่คุณ ประเทศสิงคโปร์ เที่ยวทั่วทั้งประเทศได้หมดภายใน 3 ชั่วโมง (อันนี้คนเล่ามาอีกที) - ผู้หญิงที่นี่จัดว่าเป็นอภิสิทธิ์ชน  เพราะถ้าคุณไปกินข้าวกับผู้ชาย  คุณไม่ต้องออกเลย  เพราะเค้าจะไม่ให้คุณจ่าย  ถ้าให้ผู้หญิงออกถือว่าเสียหน้ามาก และไม่ให้เกียจติฝ่ายหญิงด้วย - ตู้เอทีเอ็มที่นั่น  บัตรจะออกก่อนเงิน  ซึ่งนั่นก็ดีอีกเหมือนกัน  ตอนอยู่ไทยชอบลืมบัตร เพราะได้เงินแล้วออกเลย (โคตรโง่อะ ได้เงินแล้วก็ อ๊ะ ดีใจจังเลย มีเงินแล้ว เดินออก ทิ้งบัตรไว้ - -") - ที่นี่ไม่มีการรณรงค์เรื่องลดโลกร้อน  ใช้ถุงกันเปลือง  ชอบพกถุงอีโค้ไปใส่ของเองมีแต่คนมองเหมือนเป็นตัวประหลาด  แต่ก็ทนหน้าด้านเอา - หมี่ฮกเกี้ยนมีสองแบบ  แบบหมี่ดำกับหมี่เหลือง  และอร่อยเทพทั้งคู่   - ครีเอทีฟโฆษณาดีๆที่นั่นตายกันไปหมดแล้ว  พักเบรคโฆษณาคือพักเบรคจริงๆ  ไม่มีอะไรชวนให้ดูแบบบ้านเรา - การจองเป็นเรื่องธรรมดาของสิงคโปร์  ถ้าคุณอยากได้อะไรแล้วยังไม่อยากซื้อเลย  คุณสามารถจองไว้ก่อนได้  เหตุผลก็คือ ถ้าคุณไม่จอง มันจะหายไปได้ก่อนคุณจะกลับมาหามันอีกครั้ง - ป่าวเลย ของที่นี่ไม่ได้ถูก  แต่คนที่นี่มีเงินเหลือซะจนต้องหาทางระบายมันออกไปบ้าง (รวยไหมล่ะคนที่นี้) - ถ้าคุณไปกินข้าวที่ศูนย์อาหาร (ฮอกเกอร์)  คุณจะได้รู้ความรู้สึกของพณท่านนายกฯเวลาโดนสัมภาษณ์  เพราะจะมีคนมารุมล้อมคุณด้วยแผ่นป้ายอาหารนานาชาติราวกับว่าเราเป็นบุคคลสำคัญของชาติเลย   - ประชากรคนสิงคโปร์ส่วนใหญ่เป็นจีนเเต้จิ๋วกว่า 70 % รองลงมาก็เป็นเชื้อสายมาเลย์และอินเดีย เพราะฉะนั้นคนที่นี้จะพูดได้หลายภาษา แต่จะใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการ และภาษาจีน จีนกวางตุ้ง ภาษาทมิฬด้วย ถ้าจะคุยกับคนเชื้อสายจีนที่นี้ แนะนำให้คุยเป็นภาษาจีนดีกว่า เพราะจะสะดวกแก่คุณและทั้งเขาด้วย เหมือนบ้านเราที่คนอีสานจะถนัดคุยภาษาอีสานมากกว่าภาษาทางการ อะไรทำนองนั้น - ก่อนกินข้าว คนที่นี่มักจะอุ่นเครื่องด้วยการพูดคุยแบบเมามันส์  ไม่มีนั่งสงบเสงียมแบบบ้านเรา  เค้าจะคุยกันเรื่องงาน เรื่องบ้าน เรื่องบ้าเรื่องบอกัน ไม่ก็นั่งเล่นเกมส์ เล่นมายากล ถามคำถามชวนปวดแก่นสมอง  คือทำทุกอย่างเพื่อให้เวลาไม่สูญไปโดยเปล่าประโยชน์ และแม้แต่หลังการกินอาหารก็ตาม คนที่นี่จะนั่งคุยๆๆๆๆกันต่อ  เชคบิลแล้วก็ไม่ได้แปลว่าพร้อมจะลุก  คนที่นี่จะคุยๆๆๆๆกันหัวเราะเฮฮา  ถึงแม้ว่าร้านจะปิด พนง.จะต้องนั่งรอก็ตาม เพราะคนที่นี้ก็เปรียบลูกค้าคือพระเจ้าเหมือนกัน ลูกค้าบางคนรวยๆหน่อยอาจจะให้ค่าทิปเป็นค่าล่วงเวลาแก่พนักงานก็มี - และถึงแม้ว่าจะโดนไล่ออกมาจากร้านแล้ว  คนที่นี่ก็ยังสามารถหาที่ยืนสูบบุหรี่และคุยกันได้ต่อ  ไม่มีทีท่าจะว่าจะแยกย้ายกันกลับบ้านง่ายๆ 555+ และแน่นอนว่า  พวกเค้าพร้อมจะออกไปร้านชิลเอาท์ ฟังเพลง กินเบียร์กันได้ต่ออีก จากที่รู้จักเพื่อนถึงสามกลุ่มในสิงคโปร์ เป็นแบบนี้ทุกกลุ่ม!! การเข้าสังคมที่นี่คุณจะต้องมีพลังงานเหลือเฟือ และต้องคอแข็งเป็นพิเศษ คนตับอ่อนน้ำย่อยไม่ดีจะถือว่าน่าเสียดายมากๆๆๆๆๆๆๆ - บัตกุตเต๋มีสามแบบ  เวลาจะสั่งให้เพื่อนไปซื้ออาหารที่นี่ต้องกำกับให้ดีว่าจะเอาแบบไหน  เพราะของเค้าเยอะจริงๆ - สะเต๊ะที่นี่แห้งมากและมีสารพัดเนื้อ ของไทยอร่อยกว่าเยอะ - ข้าวมันไก่ที่อร่อยไม่จำเป็นต้องเป็นเจ้าดัง  ร้านธรรมดาๆในฮอกเกอร์ก็อร่อยเหมือนกัน  แต่น้ำจิ้มมันนรกมาก คนสิงคโปร์ที่เคยมาเที่ยวไทย กินข้าวมันไก่สูตรคนไทยเข้าไป มันแทบจะลืมต้นตำรับของบ้านมันด้วยซ้ำ เพราะมันอร่อยเทพพพพ (คนไทยเก่ง ปรบมือๆๆ) - ที่นั่นไม่มีทิชชู่ฟรี ต้องพกติดตัวไปเอง  และทิชชู่ที่นั่นยังทำหน้าที่เสมือนธงแสดงความเป็นเจ้าของโต๊ะได้อีกด้วย - น้ำก๊อกที่นั่นดื่มได้  แต่ไม่ดื่ม  ไม่ใช่ไม่วางใจสิงคโปร์ แต่ไม่ชินจริงๆ (น้ำที่บริโภคกันที่นี้ มาจากปัสสวะของคนที่นี้นั่นเอง แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะถูกซะหมด ก็มีการนำเข้าจากมาเลเซียเหมือนกัน)   - คนที่นี้ก็บ้าเข้าผับบาร์คลับต่างๆนาๆ หลังจากออกมาจากร้าน (คลับที่นี่บางที่เปิดถึงตีห้าก็มี) พวกนี้ก็พร้อมจะมาสุ่มหัวคุยกันหน้าร้าน  ริมถนนกันไปจนถึงหกโมงเช้า และไปทำงานกันได้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น   - และคนที่นี่แต่งตัวจัดมาก  จัดว่าแย่!! ยิ่งแต่งตัวไปเที่ยวกลางคืน  คุณสามารถขุดชุดแบบไหนก็ได้ไปเที่ยว  จะลากชุดราตรีบานเป็นขนมถ้วยฟูก็ไม่มีใครว่า หรือจะแต่งตัวแบบไร้ทิศทางก็ไม่มีคนสนใจ แฟชั่นที่นี้นับว่าเห่ยมาก สู้แฟชั่นการแต่งตัวแบบบ้านเราไม่ได้เลย ทันสมัยกว่า (แต่ก็ไม่เข้าใจว่าคนไทยบางคนทำไมชอบไปช๊อปและอัพเดตแฟชั่นที่นี่ซะเหลือเกิน ทั้งที่บ้านเรานำเทรนด์ทั้งนั้น) - ผู้หญิงสิงคโปร์เต้นได้แรงมาก  หลายที่พวกนักร้องบนสเตจมันใส่บิกีนี่มาโยกๆๆสะบัดสะลัดกันตรงหน้าเรานี่ละ และผู้ชายสิงคโปร์ก็เต้นได้เเย่พอๆกัน  ถ้าเราไปอยู่ใกล้มันเมื่อไหร่  มันพร้อมจะเลี้อยเมื่อนั้น และที่สำคัญ ผู้ชายที่นี่หน้าด้านและเฟลิตกระจาย  ถ้าคุณทำหน้าโง่ๆแอ๊บแบ๊วเมื่อไหร่  รับรองว่าได้ผู้ชายตกถึงท้องแน่นอน  เพราะพวกเค้าพร้อมจะเดินเข้ามาหาแบบไม่อายสายตาชาวบ้าน อาจจะถึงขั้นถามเบอร์ ชวนไปกินข้าวต่อได้เหมือนบ้านเรา (อ้าว!!!) - เบียร์ประจำชาติของที่นี้คือเบียร์ไทเกอร์ (รึป่าว หรือว่ามันเบียร์มาเลย์) แต่คนที่นี่ดื่มได้ไม่เกี่ยงสัญชาติ  เบียร์ที่ได้รับความนิยมที่สุดคือเบียร์เยอรมัน และโรงเบียร์ตะวันแดงบ้านเราก็มาเปิดที่แดมซีด้วย (เกี่ยวมั๊ยวะเนี้ย ๕๕) อันนี้ยังไม่เคยไป แต่เพื่อนบอกให้ฟัง   - รัฐบาลสิงคโปร์ มีนโยบายผลักดันให้ประชากรมีลูกกันเยอะๆ และรัฐบาลจะให้สิทธิพิเศษแก่เด็กของคุณเรียนฟรีจนถึงระดับปริญญาเลยทีเดียว ไม่ว่าเด็กคนนั้นจะเป็นลูกครึ่งก็ตาม แต่ต้องถือ ID ของสิงคโปร์เท่านั้น - ที่นั่นทุกวีคเอนท์จะมีหนังให้ดูรอบเทียงคืน - คนที่นั่นไม่ได้เดินเร็วสมกับที่เป็นเมืองธุรกิจ  เกือบทุกคนบอกว่าเรา(คนไทย) เดินเร็วมาก  ทั้งๆที่เดินปรกติเหมือนอยู่เมืองไทยนี่ละ   - คนสิงคโปร์ชอบเที่ยวนอกประเทศ ไม่ค่อยเที่ยวในประเทศหรอก เพราะมันแพง และที่สำคัญก็ไม่มีสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าสนใจมากนัก ไม่ต้องเป็นห่วง นักท่องเที่ยวที่นี้เขาคำนวณการใช้จ่ายไว้ล่วงหน้าเรียบร้อยแล้ว บวกกับเลือกประเทศที่คุ้มค่าที่ๆจะไป และประเทศไทยก็เป็นประเทศอันดับต้นๆที่คนสิงคโปร์ชอบมาเที่ยวมากที่สุดถึงที่สุด วันหยุดแค่ 2-3 วัน (เช่นเย็นวันศุกร์ เสาร์-อาทิตย์) ก็รวมพลจัดทัวร์กันมาเดินย้ำๆกันให้ว่อนทางภาคใต้ของบ้านเรา เช่น หาดใหญ่ ภูเก็ต เกาะสมุย ฯลฯ เป็นต้น บางคนกระเป๋าหนัก ก็บินข้ามฟ้าข้ามทะเลมาถึงกรุงเทพฯ หรือพัทยาก็มี - การใส่รองเท้าแตะถือว่าเป็นเรื่องปรกติ  อันนี้ใครอ่านอาจจะงงว่ามันแปลกตรงไหน  เราว่ามันแปลกเพราะสิงคโปร์ดูแล้วเจริญเป็นผู้ดีมากๆ แต่คนกลับดูชิลซะเหลือเกิน