เพื่อนสัตว์ในบ้านที่แสนน่ารัก (คุณเองก็เลี้ยงได้!)

 

  

ผมเป็นคนชอบสัตว์มากครับ สังเกตได้จากบล็อกของผม ที่มีแต่เรื่องของสัตว์ทั้งนั้น แทบจะไม่มีมนุษย์โผล่ออกมาบ้างเลย (ส่วนมากถ้าโผล่มากมักจะเป็นในทางไม่ดี)  แต่ผมก็ไม่ใช่คนโรคจิตที่เอาแต่นั่งพูดคุยกับสัตว์หรือหลงรักสัตว์แบบชู้สาวนะครับ

 

เรื่องของเรื่องก็คือเวลาบอกใครว่าผมชอบสัตว์ หลายคนชอบถามว่า “ผมชอบเลี้ยงสัตว์หรือ” หรือ “ที่บ้านเลี้ยงตัวอะไรบ้างล่ะ” เป็นแบบนี้แทบทุกที

 

ผมจะตอบไปว่า “ฉันไม่ได้เลี้ยงสัตว์ และไม่ชอบเลี้ยงสัตว์ด้วย ฉันชอบสัตว์ในธรรมชาติจ๊ะ”  ใช่ครับ ผมชอบเฝ้าดูสัตว์ที่มีชีวิตตามธรรมชาติของมันเอง ไม่ชอบสัตว์ที่ถูกคุมขัง และไม่ชอบเวลาใครจับสัตว์ในธรรมชาติมาเป็นสัตว์เลี้ยง เพื่อสนองความบันเทิงของตัวอง

 

แต่ต้องแยกให้ชัดเจนก่อนนะครับ ระหว่างสัตว์ที่เกิดมาเพื่อเป็นสัตว์เลี้ยงกับสัตว์ในธรรมชาติที่ถูกจับมาเป็นสัตว์เลี้ยง  สำหรับน้องหมา น้องแมว น้องหนูแฮมสเตอร์ น้องกระต่าย น้องปลาทอง ฯลฯ พวกนี้ไม่มีปัญหาถ้าใครจะเลี้ยง เพราะพวกเขาเกิดมาเพื่อเป็นสัตว์เลี้ยงอยู่แล้ว ไม่สามารถอยู่ตามธรรมชาติเองได้ และพวกเขาก็จะมีความสุขด้วยถ้ามีคนเลี้ยงดีๆ

 

หรือต่อให้เลี้ยงสัตว์แปลกๆ แค่ไหนก็ตาม ถ้าสัตว์ตัวนั้นเกิดมามีวิถีชีวิตเป็นสัตว์เลี้ยง หรือมันมีความสุขกับชีวิตที่ถูกมนุษย์เลี้ยง ก็เลี้ยงไปได้เลยครับ

 

แต่มันจะมีสัตว์พวกหนึ่งที่ไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นสัตว์เลี้ยง แต่มนุษย์จับมาเลี้ยง  เร็วๆ นี้ผมได้ไปเดินสวนจตุจักรมา ตรงตลาดซันเดย์ที่ขายสัตว์ มักจะมีสัตว์ที่ผมเห็นแล้วอึ้งแบบว่า “แว้ก ไอ้ตัวนี้จับมาเลี้ยงได้ด้วยหรือ”  หรือ “เฮ้ย ไอ้นี้มันใกล้จะสูญพันธุ์แล้วนะโว้ย” หรือ “ว้าย นี่มันสัตว์ที่ห้ามซื้อขายนี่ แล้วเอามาขายได้ไงอ่ะ”  แถมบางร้านก็มีพิรุธห้ามถ่ายรูปสัตว์พวกนี้เสียด้วย  นั่นทำให้ผมรู้สึกว่าสัตว์พวกนี้ภูกจับมาจากธรรมชาติ ไม่ใช่สัตว์ที่ถูกเพาะมาสำหรับเลี้ยง

สัตว์ที่ว่านี้ก็ได้แก่ แมงมุมทารันทูล่า กบ เต่า กิ้งก่า ตุ๊กแก งู นก นางอาย ชูการ์ไกลเดอร์ และอีกสารพัดครับ

 

แล้วพวกมันมีความสุขกับวิถีชีวิตแบบสัตว์เลี้ยงหรือเปล่า ผู้เลี้ยงดูแลมันดีแค่ไหน  ผมเชื่อว่าพวกมันคงไม่มีความสุขเท่ากับอยู่ที่บ้านที่แท้จริงในธรรมชาติหรอกครับ  หลายตัวอยู่ได้ไม่นานก็ต้องตาย  (ลองนึกๆ ดูสิครับว่าตอนเด็กๆ เรามักจะจับสัตว์ต่างๆ มาเลี้ยงในขวดหรือในตู้ แล้วไม่นานมันก็ตาย)

 

เห็นสัตว์ป่าถูกจับมาขังกรงทีไร รู้สึกหงุดหงิดครับ สงสารสัตว์และชังคน (ยกเว้นคนที่จับมาเพื่ออนุรักษ์หรือศึกษา) เรานั่งมีความสุขกับการดูพวกมันอยู่ในกรงหรือในอุ้งมือ โดยที่ลืมนึกถึงชีวิตที่แท้จริงของมัน  ชีวิตสัตว์ในธรรมชาตินั้นมหัศจรรย์กว่าชีวิตในกรงมากครับ และมันก็น่าสนใจกว่าจะจับพวกมันมาโชว์ให้เราดูในกรงด้วย

 

วกมาถึงเรื่องที่ผมไม่ได้เลี้ยงสัตว์ดีกว่า  บ้านผมเป็นทาวเฮาส์หลังเล็กๆ แค่ไม่กี่ตารางวา พื้นที่ในบ้านไม่มีต้นไม้สักต้น โชคดีที่เป็นบ้านหลังริมอยู่ติดกำแพง เลยมีที่ให้แม่ผมได้ปลูกต้นไม้หน้าบ้านได้บ้าง  ซึ่งผมได้ค้นพบว่าในสวนหน้าบ้านและในบ้านเล็กๆ ของผม มีสัตว์ต่างๆ อาศัยอยู่เยอะมากอย่างกับสวนสัตว์ บางชนิดก็แปลกและเจ๋งดีเหลือเกิน

 

ผมจะเรียกมันว่าสัตว์เลี้ยงก็ไม่ถูกนัก เพราะผมไม่เคยเลี้ยง ไม่เคยดูแล และไม่เคยจับมันใส่กรง แต่พวกมันก็ให้ความสุขกับผมอยู่เสมอ และที่สำคัญพวกมันก็มีความสุขกับชีวิตตัวเองด้วยครับ 

 

แม้จะไม่ได้แปลกพิสดารเหมือนสัตว์ในสวนจตุจักรพวกนั้น แต่ผมก็รักหลายชีวิตที่อยู่ในบ้านหลังเล็กๆ ของผม  ลองมาดูกันเถอะครับ ว่าเพื่อนสัตว์ในบ้านของผมเป็นอย่างไร

 

 สัตว์ในสวน

เพื่อนเลื้อยคลาน

 

คุณกาก้า (คนละคนกับที่ย้ายไปรีล มาดริด) กิ้งก่าขาประจำ เค้าชอบออกมาตอนเช้าๆ อาบแดดอย่างสบายอารมณ์

 

 

น้องตาล กิ้งก่าตัวน้อย หางยาวเฟื้อย ชอบอยู่ตามกำแพง เป็นคนละชนิดกับคุณกาก้า

 

 

พี่เรน  จิ้งเหลนตัวมันเลื่อม พี่สาวผมไม่ค่อยชอบเค้าตรงตัวมันๆ ลื่นๆ นี่แหละ

 

 

บางทีพี่เรนก็มาเมาส์เรื่องดารากับน้องตาล

 

เพื่อนเหล็กใน

 

 

คุณผึ้ง ผึ้งมิ้มกับรังบนต้นแก้ว แม้ผมจะชอบไปด้อมๆ มองๆ ใกล้ แต่เค้าก็ไม่ทำอะไรผมเลย พอถึงเวลาก็ย้ายรังไปเอง

 

 

พี่ต่อศักดิ์ กำลังดอมดมดอกบุหงาส่าหรี พี่เค้าตัวใหญ่น่าเกรงขามมากทีเดียว

    

น้องต่อศรี เป็นคนละชนิดกับพี่ต่อศักดิ์ แต่ก็น่าหวั่นเกรงเช่นเดียวกัน

    

คุณหญิงแตนและครอบครัว  แม่แตนผู้รักลูกสร้างรังรูปฝักบัว โดยมีลูกๆ ที่โตแล้วช่วยกันดูแลน้องๆ ตัวอ่อนที่โผล่หัวออกมาจากรัง หน้าตาอ้วนกลมน่ารักน่าเอ็นดูเชียว

    

เวลาผ่านไป ครอบครัวคุณหญิงแตนก็มีจำนวนมากขึ้น จนยั้วเยี้ยอย่างที่เห็น

 

 เพื่อนแมลง

 

พี่ป็อก หนอนปลอกผู้ชอบใช้ใบชบามาห่อหุ้มตัว ในภาพเค้าอาย เลยหดหัวเข้าไปในปลอก

 

 

ภาพนี้ พี่เค้าโผล่หน้าออกมาแล้ว (สีดำๆ นั่นแหละครับ) กำลังกินใบชบาอย่างเอร็ดอร่อย

    

น้องชันนี่ เป็นตัวชันโรงหรือผึ้งตัวเล็กที่ไม่มีเหล็กใน กำลังกินน้ำหวานดอกโป๊ยเซียน (ตัวเล็กมาก เมื่อเทียบกับดอกโป๊ยเซียน)

    

คุณด้วง ด้วงน้ำมันตัวเล็กๆ ที่ตัวมีสีสดๆ เพราะจะบอกว่าตัวเขามีพิษกินไม่อร่อยนะ

    

น้องแป้ง เป็นเพลี้ยแป้งที่แม่ผมไม่ชอบ แต่ที่จริงเค้าก็ไม่ได้สร้างปัญหาอะไรมากหรอกนะ แค่มาขออาศัยอยู่ที่ต้นบุหงาส่าหรีเท่านั้นเอง

    

น้องจั่น เป็นเพลี้ยจักจั่น ตัวจิ๋วเดียว รายนี้ก็มาขออาศัยที่บุหงาส่าหรีเช่นกัน (ต้นนี้เป็นแหล่งเพาะแมลงเลย)

 

 เพื่อนอื่นๆ   

 

 

คุณมุมมี่ แมงมุมสีเขียวสวย กระโดดไปมาอยู่ตามใบไม้

    

พี่จุ๊กกรู้ นกเขาใหญ่ขาประจำ ที่ชอบขันคูทุกเช้า

 

นอกจากนี้ก็ยังมีคุณนกกางเขน นกกินปลี นกสีชมพูสวน นกเขาไฟ ผีเสื้อ แมลงปอ กระรอก และอีกหลายชนิดครับ

 

.......................................

สัตว์ในบ้าน

จากสวนของบ้าน ก็มาดูในบ้านกันบ้างดีกว่าครับ

ใครที่อยากมองหาเพื่อนสัตว์ในบ้าน แนะนำให้ย่องลงมาตอนกลางคืนนะครับ หลังจากที่มนุษย์ปิดไฟเข้านอนหมดแล้ว พวกเขาก็จะออกมา...

 เพื่อนในห้องนอน

 

 

 

เนื่องจากห้องนอนผม อยู่ติดกับสวนของร้านอาหารแห่งหนึ่ง ที่นั่นจะมีต้นไม้อยู่เยอะครับ ทำให้มีพวกเพื่อนสัตว์เข้ามาเยือนอยู่บ่อยๆ  ส่วนใหญ่ผมก็จะจับแล้วปล่อยออกไปนอกหน้าต่าง แต่บางตัวก็ยังจับออกไปไม่ได้

                                                                     

   

คุณหรีด จิ้งหรีดประหลาดตัวยักษ์ อยู่ดีๆ ก็มาเกาะที่หน้าต่างห้องนอนผมกลางดึก

 

 

คุณตรี ตัวสามง่ามผู้รักอิสระ สังเกตได้จากข้อความที่เขาเกาะอยู่

    

น้องอ้วน ด้วงตัวกลม ที่มาเดินเตาะแตะอยู่ข้างๆ ที่นอน กลัวเขาจะเดินมาเข้าหูอยู่เหมือนกันนะ

 

 

พี่ดิ๊ด ด้วงดีดขาประจำยามดึก นอนๆ อยู่จะได้ยินเสียงพี่แกดีดตัวดัง “แป๊ะๆ” อยู่ที่พื้น

    

พี่เค้าไม่ได้เป็นอะไรนะครับ เวลาเจอศัตรูหรือเผลอตีลังกาหงายหลัง เค้าจะดีดตัวให้กลับมายืนได้แบบเดิม แต่บางครั้งก็พลาด ยืนไม่ได้สักที ต้องพยายามดีดตัวอยู่หลายครั้ง จนผมต้องจับไปปล่อยนอกห้อง เพราะเสียงรบกวนการนอน

       

น้องตั๊กกี้ ตั๊กแตนตำข้าวตัวเขียว แขกเซอร์ไพรส์ มาเกาะขาเก้าอี้ในห้องเฉยเลย (มีแอบเหล่ด้วย)

 

 

เจ้าสไปเดอร์ จอมลามก ตัวนี้เคยไต่เข้าไปในขากางเกงผมตอนนอนด้วย ปัจจุบันนี้เค้าก็ยังซ่อนอยู่ในห้องนอนมั้ง ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะย่องมาลักหลับเราอีก

 

 เพื่อนยามดึกอื่นๆ 

 

 

 

คุณโหย่ง ยามเฝ้าห้องน้ำ แมงโหย่งที่ปล่อยใยที่กลายเป็นหยากไหย่ในเวลาต่อมา แสดงให้เห็นความสกปรกของบ้านได้เป็นอย่างดี (อายนะเนี่ย)

    

น้องจ๊ก หางเพิ่งงอก อาจโดนใครสักคนในบ้านปิดประตูหนีบหาง โชคยังดีที่ไม่ต้องกลายเป็นฟอสซิลทั้งตัวติดอยู่ตามบานพับประตู

   

สุดท้าย น่ากลัวครับตัวนี้ ถ้าใครไม่อยากดูก็ข้ามไปนะครับ

 . 

. 

. 

.

.

.

.

.

.

 

ท่านตุ๊ก ตุ๊กแกยักษ์ที่ปกติจะร้องอยู่นอกบ้าน มีบางวันก็มาปรากฏตัวอยู่แถวรั้วบ้าง สีสัน หน้าตา ขนาด ขอบอกว่าสุดยอดมาก อึ๋ย...

  

นี่ยังไม่รวมพวกกบ อึ่งอ่าง คางคก และสัตว์ที่ไม่น่าพึงประสงค์อย่าง หนู แมลงสาบ มด ปลวก นะครับ

 

เป็นไงบ้างครับสัตว์เลี้ยงในบ้านของผม  แม้พวกมันจะไม่ใช่สัตว์ที่แปลกพิสดารอัศจรรย์อะไรนัก แต่ก็ดูน่าสนใจใช่ไหมครับ  ข้อดีอีกอย่างของการเลี้ยงสัตว์ในบ้านแบบนี้คือ จะมีตัวอะไรใหม่ๆ มาให้เราเห็นอยู่เสมอ บางตัวก็เห็นตลอดทั้งปี  แต่ก็มีบางตัวที่เคยโผล่มาครั้งเดียว แล้วก็ไม่มาอีกแล้ว ไม่รู้ว่าพวกมันแพร่พันธุ์ต่อไม่ได้หรืออย่างไร คิดแล้วก็เศร้านะครับที่พวกมันกำลังจะหายไปแล้ว

 

ผมคงไม่จับสัตว์เหล่านี้มาเลี้ยง เพื่อจะได้ดูพวกมันไปตลอดหรอกครับ (เพราะบางตัวก็ไม่น่าดู ฮ่า ฮ่า) พวกมันมีชีวิตตามอิสระของมันเอง แต่ผมก็ชื่นชมกับมันและมีความสุขได้  ทั้งหมดนี้ขึ้นอยู่กับว่าเราได้เรียนรู้และเข้าใจชีวิตอื่นๆ มากแค่ไหน  ความสุขไม่ควรตกแก่ฝ่ายใดฝ่ายเดียวหรอกครับ ต้องมีด้วยกันทั้งสองฝ่าย

เพราะทั้งเราทั้งเค้าต่างก็อยากมีชีวิตอิสระเหมือนกัน...

 

แล้วเพื่อนสัตว์ในบ้านของคุณล่ะครับ มีตัวอะไรกันบ้าง

  

หมายเหตุ

ชื่อสัตว์ในนี้  เพิ่งตั้งตอนเขียนบล็อกนะครับ ไม่ได้ตั้งตั้งแต่แรก