ชาติพันธุ์เผ่าไท ตอน ลาว ไทอีสาน

3 กุมภาพันธ์ 2554 (22:55) โพสท์โดย Knoxya Olivia

ลาว (กลุ่มชาติพันธุ์)

ลาว

สมเด็จพระไชยเชษฐาธิราช ● คำไต สีพันดอน ● หนูฮัก พูมสะหวัน ● ไบรอัน ท้าว วอร์รา ● จินตหรา พูนลาภ ● มั่น ภูริทัตโต ● กัซ พาทัฟตา ● อนันดา เอเวอร์ริ่งแฮม
จำนวนประชากรทั้งหมด
ประมาณ 7 ล้านคน
ดินแดนที่ให้การรับรองชาติพันธุ์
ประเทศลาว : 4.5 ล้านคน สหรัฐอเมริกา : 200,000 ประเทศเวียดนาม : 169,000 ประเทศรัสเซีย : 100,000 ประเทศฝรั่งเศส : 50,000 ประเทศพม่า : 25,000 ประเทศแคนาดา : 17,000 ประเทศออสเตรเลีย : 14,000 ประเทศออสเตรเลีย : 2,000 ประเทศบราซิล : 1,000
ภาษา
ภาษาลาว, ภาษาอีสาน, ภาษาไทย และภาษาอังกฤษ
ศาสนา
ส่วนมากนับถือพระพุทธศาสนา นิกายเถรวาท

ลาว (ภาษาลาว:ຊາວລາວ) เป็นพลเมืองพวกใหญ่ที่สุด และมีจำนวนมากที่สุดในประเทศลาวปัจจุบันนี้ ซึ้งท่าจะเรียกให้ถูกแท้ตามประวัติศาสตร์ทางไทยเรา ก็ต้องเรียกว่า "ไทล้านช้าง" ชนกลุ่มนี้ถือกันว่าเป็นไทบริสุทธิ์พวกหนึ่ง เป็นกลุ่มชนชาวไทที่รักษาสายเลือดของไท สายเลือดอริยะ ไว้ได้มากกว่าไทพวกอื่น ชาวลาวมีประชากรประมาณ 25 ล้านคน ส่วนมากอาศัยอยู่ในประเทศไทย และประเทศลาว ชาวลาวส่วนมากจะนับถือพระพุทธศาสนานิกายเถรวาท และบางส่วนยังนับถือควบคู่ไปกับลัทธิภูติผีวิญญาณต่างๆ แม้ชาวลาวจะตกอยู่ภายใต้อำนาจของชนชาวต่างชาติต่างๆ แต่ก็ยังรักษาขนบธรรมเนียมประเพณีของตนได้เป็นอย่างดี

วัฒนธรรม

การตั้งชุมชนกลุ่มวัฒนธรรมไทย-ลาวในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ปรากฏชัดในพุทธศตวรรษที่ 19 ซึ่งร่วมสมัยกับกรุงสุโขทัย เพราะมีการกล่าวถึง ชุมชนลุ่มแม่น้ำโขงตอนเหนือ ในศิลาจารึกหลักที่ 1 และจากพงศาวดารล้านช้างที่กล่าวว่า อาณาจักรล้านช้างได้ครอบคลุมไปถึงบริเวณที่ราบสูงโคราชด้วย ส่วนพงศาวดารไทยได้กล่าวถึงเมืองสำคัญ ๆ ของอาณาจักรล้านช้างในสมัยอยุธยา

การขยายวัฒนธรรมไทย-ลาว เข้าสู่ดินแดนแอ่งโคราช ในพงศาวดารหัวเมืองมณฑลอีสานกล่าวว่า พื้นที่เขตมณฑลลาว เมื่อปี พ.ศ. 2181 เป็นทำเลป่าดง เป็นที่อาศัยของคนเชื้อสายมาแต่ขอม ต่อมาเรียกกันว่า พวกข่า ส่วย กวย โดยเฉพาะบริเวณเมืองจำปาศักดิ์นั้นเป็นชุมชนค่อนข้างใหญ่ เป็นเอกราชก่อนกลุ่มไทยลาว เคลื่อนย้ายเข้าไป เขตแดนเมืองจำปาศักดิ์ทิศเหนือตั้งแต่ยางสามต้น อันสามขวย หลักทอดยอดยาว ทิศตะวันออกติดเขาบรรทัดต่อแดนญวน ทิศใต้ไม่ปรากฏ ทิศตะวันตกต่อเขตแขวงเมืองพิมายฟากลำน้ำกยุง

กลุ่มวัฒนธรรมไทย -ลาว ที่อพยพเข้ามาตั้งชุมชนในเมืองกาฬสินธุ์ ก็ด้วยสาเหตุความวุ่นวาย และปัญหาความขัดแย้งระหว่างผู้นำการปกครอง ของอาณาจักรเวียงจันทน์ เช่นเดียวกับกลุ่มอื่น ๆ กลุ่มดังกล่าวคือ กลุ่มเจ้าผ้าขาวลาวเวียง หรือเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า กลุ่มเจ้าผ้าขาวโสมพระมิต เจ้าโสมพะมิต เป็นพวกเดียวกับพระวอพระตา เดิมอยู่ที่บ้านผ้าขาว แขวงเมืองเวียงจันทน์

ภาษาไทยถิ่นอีสาน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

(เปลี่ยนทางมาจาก ภาษาอีสาน)

ไปที่: ป้ายบอกทาง, ค้นหา

วิกิมีเดีย อินคิวเบเตอร์ มีการทดสอบโครงการ:
วิกิพีเดียในภาษาไทยถิ่นอีสาน

ภาษาไทยถิ่นอีสาน
พูดใน:	ประเทศไทย
ภูมิภาค:	ภาคอีสาน
จำนวนผู้พูด:	23 ล้าน
อันดับ:	64 (พ.ศ. 2539)
ตระกูลภาษา:	ไท-กะได คำ-ไท บี-ไท ไท-แสก ไท ไทตะวันตกเฉียงใต้ ไทกลาง-ตะวันออก ลาว-ผู้ไท ภาษาไทยถิ่นอีสาน
รหัสภาษา
ISO 639-1:	ไม่มี
ISO 639-2:	`tai`
ISO 639-3:	`tts`
หมายเหตุ: บทความนี้มีสัญลักษณ์สัทอักษรสากลปรากฏอยู่ คุณอาจต้องการไทป์เฟซที่รองรับยูนิโคดเพื่อการแสดงผลที่สมบูรณ์

ภาษาไทยถิ่นอีสาน เป็นภาษาท้องถิ่นที่ใช้พูดในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย เป็นภาษาลาวสำเนียงหนึ่ง ในสำเนียงภาษาถิ่นของภาษาลาวซึ่งแบ่งเป็น 6 สำเนียงใหญ่ คือ:

ภาษาลาวเวียงจันทน์ ใช้ในประเทศลาวท้องที่ เมืองเวียงจันทน์ บอลิคำไซ และในประเทศไทยท้องที่ จ.ชัยภูมิ หนองบัวลำภู หนองคาย (อ.เมือง ศรีเชียงใหม่ ท่าบ่อ โพนพิสัย) ขอนแก่น (อ.ภูเวียง ชุมแพ สีชมพู ภูผาม่าน หนองนาคำ เวียงเก่า หนองเรือบางหมู่บ้าน) ยโสธร (อ.เมือง ทรายมูล กุดชุม บางหมู่บ้าน) อุดรธานี (อ.บ้านผือ เพ็ญ บางหมู่บ้าน)
ภาษาลาวเหนือ ใช้ในประเทศลาวท้องที่ เมืองหลวงพระบาง ไซยะบูลี อุดมไซ ในประเทศไทยท้องที่ จ.เลย อุตรดิตถ์ (อ.บ้านโคก น้ำปาด ฟากท่า) เพชรบูรณ์ (อ.หล่มสัก หล่มเก่า น้ำหนาว) ขอนแก่น (อ.ภูผาม่าน และบางหมู่บ้านของ อ.สีชมพู ชุมแพ) ชัยภูมิ (อ.คอนสาร) พิษณุโลก (อ.ชาติตระการ และนครไทยบางหมู่บ้าน) หนองคาย (อ.สังคม) อุดรธานี (อ.น้ำโสม นายูง บางหมู่บ้าน)
ภาษาลาวตะวันออกเฉียงเหนือ ใช้ในประเทศลาวท้องที่เมืองเซียงขวาง หัวพัน ในประเทศไทยท้องที่บ้านเชียง อ.หนองหาน อ.บ้านผือ จ.อุดรธานี และบางหมู่บ้าน ใน จ.สกลนคร หนองคาย และยังมีชุมชนลาวพวนในภาคเหนือบางแห่งในจังหวัด สุโขทัย อุตรดิตถ์ แพร่ ไม่กี่หมู่บ้านเท่านั้น
ภาษาลาวกลาง แยกออกเป็นสำเนียงถิ่น 2 สำเนียงใหญ่ คือ ภาษาลาวกลางถิ่นคำม่วน และถิ่นสะหวันนะเขด ถิ่นคำม่วน จังหวัดที่พูดในประเทศไทย เช่น จ.นครพนม สกลนคร หนองคาย (อ.เซกา บึงโขงหลง บางหมู่บ้าน) ถิ่นสะหวันนะเขด จังหวัดที่พูดมีจังหวัดเดียว คือ จ.มุกดาหาร
ภาษาลาวใต้ ใช้ในประเทศลาวท้องที่แขวงจำปาสัก สาละวัน เซกอง อัตตะปือ จังหวัดที่พูดในประเทศไทย จ.อุบลราชธานี อำนาจเจริญ ศรีสะเกษ ยโสธร
ภาษาลาวตะวันตก ไม่มีใช้ในประเทศลาว เป็นภาษาที่ใช้ในท้องถิ่นภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย ท้องที่ร้อยเอ็ด กาฬสินธุ์ มหาสารคาม และบริเวณใกล้เคียงมลฑลร้อยเอ็ด ของประเทศสยาม