นิทานผีเสื้อ

                                           ...นิทานผีเสื้อ...

	เช้าวันหนึ่ง อากาศกำลังเย็นสบาย...เจ้าดักแด้น้อยแสนสวยกำลัง
ขยับตัวเพื่อสู่เช้าวันใหม่ เปลือกดักแด้ที่เริ่มปริ...เผยให้เห็นผีเสื้อตัวน้อยภายใน
บัดนี้เธอรู้ว่า.. วัยเด็กของเธอกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว เธอคาดหวังถึงชีวิตข้างนอก
	...เธอ...จะได้อบอุ่นกับแสงอาทิตย์
	...เธอ...จะได้โบยบินอย่างผีเสื้อตัวอื่นๆ ..
อย่างที่เธอเคยอิจฉา... ครั้นเมื่ออยู่ในดักแด้แคบ ๆ..
   	
	เธอค่อย ๆ ขยับตัว... พยายามที่จะเคลื่อนตัวออกมาจากดักแด้... 
ที่เคยห่อหุ้มเธอไว้ และแล้ว ! เธอก็ออกมาสู่โลกภายนอกที่วาดฝันไว้จนสำเร็จ ....
	...สวัสดีท้องฟ้าสีคราม
	...สวัสดีเมฆน้อยสวยใส
	...สวัสดีตะวันใหม่ที่อบอุ่น
	...เธอตั้งใจจะพูดทักทายทุกสิ่งที่เธอเห็น
	...ทุกสิ่งที่ครั้งนึงเธอได้แต่เฝ้าดูมานาน
	
	เธอเริ่มสยายสายปีกของเธอ ปีกของเธอช่างเบาบาง
และงดงามจริง ๆ .... แม้วัยเธอจะยังเดียงสา ..แค่ความสวยของเธอช่างเจิดจรัส 
แม้แต่ตัวเธอเองยังนึกหลงไหลในความงาม.....ที่มี..

  	 ขณะที่เธอกำลังรอผึ่งปีกของเธอให้แห้ง  มีผีเสื้อหนุ่มพเนจรบินผ่านมา
ทันใดนั้นเค้าก็เห็นผีเสื้อแสนสวย...เค้าแค่มุ่งหวังเพียงเรือนร่างอันงดงามของเธอ
ผีเสื้อหนุ่มโจนทยานเข้ามา... เค้าใช้กำลังกระทำกับเธอ...เธอยังเด็กนัก...ยังไร้ราคี...
เธอหารู้ความหมายที่ชายนั้น.....เธอหาได้ขัดขืน....เธอยังเด็กนัก...... 
...ผีเสื้อแสนสวย...

	...เธอจะรู้มั๊ยว่า...วัยเด็กของเธอได้ล่วงผ่านไปแล้ว....
	...เธอจะรู้มั๊ยว่า...วัยสาวที่อาจสดใสของเธอ....ไม่มีแล้ว...
	...เธอจะรู้มัยว่า...วัยสาวของเธอได้ถูกพรากไปตลอดกาล ... 
	...ไปเป็นของผีเสื้อหนุ่มตัวนั้น...
	...เมื่อเค้าจากไป ... เธอจะยังคิดถึงเค้าคนนี้มั๊ย ...........