แพงทั้งแผ่นดิน แทบสิ้นใจ

    พักหลังๆมานี้ดูข่าวในทีวีนอกจากจะมีข่าวคนคลั่งก่อเหตุต่างๆอันเนื่องมาจากยาเสพติดแล้ว ยังมีอีกข่าวที่เห็นบ่อยๆทุกวันนั่นคือข่าว การขึ้นราคาของสินค้าต่างๆ มีให้เห็นกันแทบทุกวันอย่างอาทิตย์นี้ก็มีข่าวไข่ขึ้นราคา เมื่อวานนี้ (23 เมษายน 2567) ก็มีข่าวขึ้นราคาหมูหน้าฟาร์มอีกกิโลกรัมละ 6 บาทเป็นราคา 80 บาท หลังสวกรานต์มานี้มีข่าวสินค้าขึ้นราคาหนักมาก ไม่เว้นแม้แต่ผัดสดโดยเฉพาะผักชีที่บางที่มีราคาไปแตะ 200 กว่าบาทต่อกิโลกรัม เราจะอยู่กันอย่างไรดีกับราคาข้าวของที่แพงแบบนี้ ทั้งๆที่รายาแทบไม่ขยับ (ทั้งพ่อค้าแม่ต้าและมนุษย์เงินเดือน) ครั้นจะรอเงินหมื่นจากโครงการดิจิตัลวอลเล็ตนั้น ก็โน่นมาปลายปีโน่นแน่ะ รายละเอียดก็ยังไม่ชัดเจน ที่ผมอยากรู้มากๆคือทำไมไม่ใช่แอปเป๋าตังค์ทั้งๆที่แทบทุกคนมีอยู่แล้วและก็คุ้นเคย จะไปสร้างแอปใหม่ให้เสียงบประมาณทำไม ในเมื่อก็เห็นว่าอยากได้เงินจากที่ต่างๆเพื่อเป็นงบในโครงที่ยังมีไม่พอ ถ้าไม่แน่ชัดแบบนี้ก็อย่าหวังว่าร้านค้าจะเข้าไปร่วมด้วย หรือว่าเล็งเห็นอยู่แล้วเพราะได้ข่าวว่าร้านสะดวกซื้อบางร้านจะได้เข้าร่วมด้วยได้ ตอนเข้ามาใหม่ๆรัฐบาลพูดอยู่เสมอว่าทำเพื่อปากท้องประชาชน ไหนล่ะไม่เห็นเป็นรูปธรรมอะไรเลย ทั้งๆที่พรรคแกนนำมีชื่อเสียงในด้านเศรษฐกิจด้วยซ้ำ ที่เห็นๆก็คือมัวแต่วิ่งวุ่นเรื่องการรักษาตำแหน่งกันท่าเดียว ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปจะกัดฟันอดทนรอให้มีการเลือกตั้งครั้งหน้า และเตรียมเปลี่ยนชื่อเป็นจีนได้เลยว่า เจ้าอย่าหวัง