มัวแต่ไขว่คว้า

💝ใจสลายเอย

เรื่องความรักใครๆก็อยากมีรัก
คนไม่มีก็อยากจะพบเจอรักแท้
ส่วนคนที่มีแล้ว
ก็อยากจะเพิ่มให้คุณภาพของความรักนั้น
สมบูรณ์มีความสุขดีไปยิ่งขึ้น

ผมมีโอกาสได้ค้นคว้าและได้ฟังเรื่องราว
ของนักจิตวิทยาที่อธิบายการยกระดับความรัก
ให้ดียิ่งขึ้นเลยจะขอเล่าแบบคร่าวๆ
แบบเป็นภาษาง่ายๆ
แชร์ให้ทุกคนฟังว่า

ความรักมี 2 แบบ

1.รักแบบต่างคนต่างพึ่งพากันและกัน

ถูกรัก มีรัก ได้รับรัก

เราจะรู้สึกว่าเราถูกเติมเต็ม
เมื่อพบเจอคนรักเจอคนที่ใช่
คนทั่วๆไปจะอยู่ในระดับความรักแบบนี้ครับ
ขาดเธอเหมือนขาดใจ เจอเธอจึงได้เติมเต็ม
ต่างคนต่างเป็นสมบัติของกันและกัน
เหมือนได้ครอบครอง
ได้รับการปกป้อง จนรู้สึกว่าเราไม่เดียวดาย

ข้อเสียคือ
ขาดอิสระภาพ
เพราะพึ่งพากันและกันทางความรู้สึก
ไม่เป็นตัวของตัวเองในบางครั้ง
ขาดฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่ได้
ต่างฝ่ายต่างพึ่งพาสถานะของกันและกัน

แนวคิดนี้โฟกัสว่า
เราเจอคนรักที่ใช่หรือยัง
เป็นรักแท้หรือเปล่า
เขาเป็นคนที่เหมาะสมไหม
ใช่คู่ชีวิตหรือยัง หรือคือคู่แท้ไหม
แล้วจะโฟกัสอีกว่า
เขาทำให้เรามีความสุขมากหรือน้อยแค่ไหน
เป็นการประเมินวัดผลจากการได้รับ
แต่มิได้มาประเมินจากการให้ที่มาจากตัวเอง

เมื่อวัดผลจากการได้รับ
เมื่อขาดผลลัพธ์แบบที่ต้องการ
จะเกิดความไม่พอใจ ผิดหวัง
จะรู้สึกไม่เติมเต็ม
จะรู้สึกขาดทุน ไม่ได้กำไร ไม่คุ้มค่าการลงทุน
(อย่าลืมนะ ความรักมิใช่การลงทุน
แบบสินทรัพย์คงรูป 😁)

ที่เป็นเช่นนั้นหรือมักจะเผลอเป็นแบบนี้
ก็เพราะเราอยู่ในยุคที่หลายอย่างต้องวัดผล
หรือจับต้องได้ เป็นรูปประธรรมวัดเป็นมูลค่าได้

ระดับความรักแบบที่ 1 เนี่ยจะขึ้นอยู่กับคนอื่น
ว่าเข้ามาทำให้เรารู้สึกได้รับความรัก
เรายกความสุขไปแขวนไว้ที่คู่รักของเรา

แบบที่ 2
ที่แนวคิดนี้เชียร์ ให้สร้างความรักแบบนี้มากกว่า
ขอใช้คำเรียกง่ายๆ ว่า

"การกลายเป็นตัวรัก"

เป็นความรักที่ยกระดับไปสู่
การไม่ยึดโยงไว้กับอีกฝั่ง
เป็นแนวคิดที่อุดมคติ
โดยจะยึดจุดศูนย์กลางการกระทำ
และการวัดผลการประเมินไว้ที่ตัวเราเองครับ

แนวความคิดความรักแบบนี้
มีการโฟกัสที่การกระทำ+การลงทุนเวลา
ของตัวเองเป็น 4 ข้อ ดังต่อไปนี้

1. การห่วงใยดูแลเอาใจใส่กันและกัน
หมายถึงเราจะโฟกัสตัวเรา
ว่าเราดูแลเอาใจใส่คนรักได้ดียิ่งขึ้นได้อย่างไร
ด้วยความรู้สึกของการให้แบบใส่ใจ
ส่งความห่วงใยผ่านความรู้สึก
หลอมรวมใส่หัวใจลงไปในการกระทำ

คล้ายๆกับแม่ที่ดูแลฟูมฟักลูกน้อย
เป็นการกระทำที่ต้องลงแรง
บวกกับการให้เวลาจนเกิดความผูกพัน

"เราจะลงแรงและให้เวลากับสิ่งที่เรารัก"

"เมื่อเราลงแรงลงเวลากับสิ่งใดนานๆ
เราจะผูกพันธ์เกิดความรักกับสิ่งนั้น"

2. ความรับผิดชอบต่อคนที่เรารัก
ความรับผิดชอบเป็นเรื่องที่อธิบาย
ได้กว้างมากครับ
แต่คงจะหมายถึงบางครั้งบางสถานการณ์
ชอบก็ต้องรับผิดชอบ

หรืออึดอัดไม่ชอบก็ต้องเอาชนะความรู้สึก
เข้าไปรับผิดชอบให้ได้
มิใช่ทำตามใจอารมณ์ชอบก็ทำไม่ชอบก็ไม่ทำ
ในความสัมพันธ์ของการเป็นคู่รัก

แล้วความรับผิดชอบในบางสถานการณ์
เมื่อเกิดปัญหาที่ต้องเข้าไปรับผิดชอบ
ต้องไม่ตีความว่าเป็นปัญหา
ของความสัมพันธ์ครับ

3.ความนับถือหรือยอมรับในสิ่งที่คนรักเป็น

4.การรู้จักและเข้าใจในตัวตนของคนรัก
ข้อนี้หมายถึงการเข้าใจรู้จักในตัวตน
ของคนรักของเราแบบลึกซึ้ง

เราต้องลงทุนลงแรงลงเวลา
เพื่อทำความรู้จักตัวตนของเขา
จนรู้ถึงความลับในตัวตนของคนรัก
ว่าความลับใดที่ทำให้เขา
กลายมาเป็นคนในปัจจุบันนี้
เมื่อมาถึงจุดนี้จะเกิดความไว้ใจกัน
ลึกซึ้งและผูกพัน

"กว่าเราจะเข้าใจสิ่งใด
เราต้องให้เวลาทำความรู้จักกับสิ่งนั้น"

สรุปความรักแบบที่ 2

ต่างฝ่ายต่างสนใจที่ตัวเองในความสัมพันธ์
ว่าจะมีคุณสมบัติทั้ง 4 ข้อให้สมบูรณ์
เพื่อส่งต่อไปให้ฝั่งตรงข้ามได้อย่างไร

โดยมิสนใจว่า
จะได้รับกำไรจากการลงทุนไหม
สนใจแต่ว่าจะเป็นตัวรัก
จากการกระทำของตัวเอง
ให้สมบูรณ์ได้อย่างไร
ก็จะเกิดความรักความผูกพัน
ที่ลึกซึ้งแบบมีคุณภาพ

จะว่าไปก็คล้ายการมีคุณสมบัติ
ของแม่ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยรักที่บริสุทธิ์
มอบให้กับลูกอย่างไร้เงื่อนไข
มิได้สนกำไรขาดทุน

สุดท้าย

อยากจะฝากเอาไว้ถ้าเราอยากจะมีสิ่งใด
เราต้องเป็นสิ่งนั้นก่อน

"เพราะ เป็น ถึง จะมี"

เหมือนอยากมีความสำเร็จ
ต้องเป็นคนมีนิสัยสำเร็จก่อน
จึงจะได้รับมี ความสำเร็จ

อยากมีความมั่งคั่งร่ำรวย
ก็ต้องเป็นคนมีนิสัยประหยัดอดออม
บริหารจัดการ สร้าง หาให้เป็น

อยากมีความรักที่ดี
ก็ต้องเป็นตัวรักที่สมบูรณ์
ตามแบบคุณลักษณะ 4 ข้อที่กล่าวมา

1.ห่วงใยดูแล
2.รับผิดชอบ
3.ยอมรับความเป็นตัวตน
4.รู้จักตัวตนแบบลึกซึ้ง

ใครที่ยังรอความรัก
ใครที่ยังขาดความรัก
ก็ซ้อมทุกๆวัน กับคนที่เจอรอบตัวไป
ให้เก่งกล้าก่อนเพื่อพร้อมเมื่อโอกาสมา

เพราะถ้ารอให้เจอคนรักก่อน
คงจะช้าไม่ทันการจะใช้พอดี

ขอให้ทุกคนมีความสุขในความรักทุกขณะที่เดินบนเส้นทางของชีวิตครับ

#รักแท้
#ความรัก